Όταν ήμουν στο στρατό γνώρισα ένα παλληκάρι, το Θωμά, και μου άφησε κάτι στίχους του... Μετά πήραμε κι οι δυο μετάθεση και έχασα το τηλεφωνό του. Δεν τον ξαναείδα ποτέ... Μου μείναν τα στιχάκια του και μερικά τα μελοποίησα. Ένα από αυτά είναι και ο "Περιπλανώμενος" (ο τίτλος δικός μου, ήταν άτιτλοι οι στίχοι), ένας πειραματισμός στο να γράψω ενα τραγούδι σε διαφορετικά μέτρα (το μισό είναι 3/4 και το άλλο 4/4) άνευ τυπικής δομής... Δεν το ξανάπιασα μετά την ηχογράφηση αυτή...
Αγαπημένο μου εφέ είναι που πετάω κάποια στιγμή την πένα. Ποτέ δεν με βόλευε για αρπίσματα...
Δεδομένου ότι δεν ακούω τι λέω και δεν έχω μαζί μου τα στιχάκια του Θωμά, καλή τύχη με τους στίχους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου