Μόνο το τέλος δεν μου άρεσε . Θα προτιμούσα η ταινία να τελειώνει βουλιάζοντας η ηρωίδα μαζί με το αγαπημένο της πιάνο. Το ευτυχισμένο τέλος που διάλεξε η σκηνοθέτρια με το voice over της μουγγής ηρωίδας και το μεταλλικό δάκτυλο να παίζει πιάνο το βρήκα στη χειρότερη περίπτωση απεχθές και στην καλύτερη συνηθισμένο, άρα δραματουργικα βαρετό.
Τα τελευταία χρόνια έχω αλλάξει γνώμη. Εντελώς όμως...
Ζωή είναι το ενδιάμεσο διάστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου