Ο μεγάλος κόκκινος γάτος με την μεγάλη πράσινη ουρά. (Παραμύθι, ας πούμε)

[Να διαβαστεί με την φωνή του Λέμονι Σνίκετ]

 Φύγετε τώρα. Μη συνεχίσετε την ανάγνωση. Σας κοροϊδεύουν. Αυτό δεν είναι ένα παραμύθι. Είναι εκνευριστικό, δεν έχει κανένα ηθικό δίδαγμα και δεν θα αισθανθείς καμία απολύτως απόλαυση καθώς το αφηγείσαι. Το μόνο σου κέρδος είναι να κατευνάσεις για λίγο την γκρίνια του δίχρονου παιδιού που μεγαλώνεις, ίδια με τη δική σου όταν ήσουνα μικρός για πληρώσεις όσα έκανε εσύ στη μάνα σου. Κι ίσως να μπορέσεις να το κάνεις να φάει μια δυο κουταλιές. Μην περιμένεις κάτι άλλο.  Μόνο για δίχρονα και τρίχρονα.  Μόνο. Σε τετράχρονα η μόνη επίδραση  που μπορεί να έχει είναι νοσταλγικά σχόλια του στιλ: "Α, το άκουγα όταν ήμουν μικρή... "   

Εγώ σας προειδοποίησα...

 Μια φορά κι έναν καιρό  ήταν ένας μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος  μεγάλος μεγάλος κόκκινος γάτος με μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά.  Κι ήθελε μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη σκάλα για να ανέβει ψηλά και να φάει το φαγάκι  του.  Αλλά δεν είχε! Κι ήταν πάρα πολύ στενοχωρημένος, κι έκλαιγε, κι έλεγε...

  "Αχ τι κρίμα να είμαι ένας μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος  μεγάλος μεγάλος κόκκινος γάτος με μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά και να θέλω  μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη σκάλα για να ανέβω ψηλά και να φάω το φαγάκι  μου ".

  Εκεί που έκλαιγε τον είδε [ βάλε ό,τι θέλεις, φίλε αναγνώστη] κι είπε:

"Α, ένας μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος  μεγάλος μεγάλος κόκκινος γάτος με μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά. Γιατί κλαις,  μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε κόκκινε γάτε  με τη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά;"

 Και ο γάτος απάντησε πως είναι ένας μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος  μεγάλος μεγάλος κόκκινος γάτος με μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά.  Κι ήθελε μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη σκάλα για να ανέβει ψηλά και να φάει το φαγάκι  του.

 Αλλά δεν μπόρεσε να τον βοηθήσει και ο γάτος συνέχισε να κλαίει...

      Εκεί που έκλαιγε τον είδε [ βάλε ό,τι θέλεις, φίλε αναγνώστη] κι είπε:

"Α, ένας μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος  μεγάλος μεγάλος κόκκινος γάτος με μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά. Γιατί κλαις,  μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε κόκκινε γάτε  με τη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά;"

 Και ο γάτος απάντησε πως είναι ένας μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος  μεγάλος μεγάλος κόκκινος γάτος με μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά.  Κι ήθελε μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη σκάλα για να ανέβει ψηλά και να φάει το φαγάκι  του.

 Αλλά δεν μπόρεσε να τον βοηθήσει και ο γάτος συνέχισε να κλαίει...

        Εκεί που έκλαιγε τον είδε [ βάλε ό,τι θέλεις, φίλε αναγνώστη] κι είπε:

"Α, ένας μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος  μεγάλος μεγάλος κόκκινος γάτος με μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά. Γιατί κλαις,  μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε κόκκινε γάτε  με τη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά;"

 Και ο γάτος απάντησε πως είναι ένας μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος  μεγάλος μεγάλος κόκκινος γάτος με μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά.  Κι ήθελε μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη σκάλα για να ανέβει ψηλά και να φάει το φαγάκι  του.

 Αλλά δεν μπόρεσε να το βοηθήσει και ο γάτος συνέχισε να κλαίει...
[Συνέχισε έτσι, φίλε αναγνώστη, αν το επιθυμείς. Ξέρεις τι έγινε.... Συνέχισε, όσες φορές θέλεις. Όσες φορές πρέπει... Καημένε μου! ]

 Μέχρι που κάποια φορά  τον συνάντησε μια νεράιδα κι είπε:

"Α, ένας μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος  μεγάλος μεγάλος κόκκινος γάτος με μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά. Γιατί κλαις,  μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε κόκκινε γάτε  με τη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά;"

 Και ο γάτος απάντησε κλαίγοντας:

" Α! είμαι ένας μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος  μεγάλος μεγάλος κόκκινος γάτος με μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά.  Και θέλω  μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη σκάλα για να ανέβω ψηλά και να φάω το φαγάκι  μου."

Και είπε η νεράιδα:

"Και για αυτό στεναχωριέσαι,  μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε μεγάλε κόκκινε γάτε  με τη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά; Να! Πάρε μια  μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη σκάλα για να ανέβεις ψηλά και να φας το φαγάκι  σου!"

  Και έφτιαξε μια μια μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη σκάλα στον μεγάλο μεγάλο μεγάλο μεγάλο μεγάλο μεγάλο μεγάλο μεγάλο κόκκινο γάτο με τη  μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά για να ανέβει ψηλά και να φάει το φαγάκι  του.

  Κι έτσι ο μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος μεγάλος  μεγάλος μεγάλος κόκκινος γάτος με  τη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη πράσινη ουρά ανέβηκε τη  μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη μεγάλη σκάλα, έφτασε  ψηλά και έφαγε το φαγάκι  του.

Κι ήταν πολύ ευτυχισμένος...

Αυτό δεν είναι ένας κόκκινος γάτος με πράσινη ουρά. Ένα άσχετο καφέ ελαφάκι είναι...

 

 "Έτσι θα ήταν τα παραμύθια που θα έφτιαχνε ο Φώσκολος". Αυτό θα μπορούσε να πει κάποιος κακεντρεχής.  Ωστόσο αυτή ήταν απλά μια ιστορία που  έλεγα στην μεγάλη μου κόρη, την Εύα, όταν ήταν δυο χρονών και η μόνη μου κόρη, για να την απασχολώ και να τρώει, ώστε να μπορούμε κι εμείς να τρώμε παράλληλα χωρίς γκρίνιες. Η με μια ανάσα εκφερόμενη συνεχής επανάληψη του "μεγάλος"  αποσκοπεί στο να μην χρειάζεται να σκεφτώ κάτι καινούργιο κάθε φορά το οποίο θα πρέπει να θυμάμαι την επόμενη και  η έκταση της επανάληψης  είναι ανάλογη με τον χρόνο που απαιτείται να καλυφθεί κάθε φορά. Εννοείται ότι ο παράγοντας αυτός καθορίζει και πόσες φορές θα ρωτήσουνε το γάτο γιατί κλαίει. Κι εννοείται ότι το "ψηλά" και το "πολύ" μπορούνε κι αυτά να επαναληφθούνε  πολλές πολλές πολλές πολλές κτλ φορές για τον ίδιο λόγο.