Ευρώ ή δραχμή? Ψευδοδιλήμματα...

Φαντάσου ότι γνωρίζεις κι ερωτεύεσαι μια κοπέλα ή ένα αγόρι, ανάλογα με το φύλο και τη σεξουαλική σου κατεύθυνση. Εγώ θα μιλάω για κοπέλα από δω και κάτω. Την ερωτεύεσαι, τη θες και της το δείχνεις, αλλάζεις και λίγο για να τα ταιριάξετε, κάνεις και κάποιους συμβιβασμούς. Εκείνη σιγά- σιγά αρχίζει κι αλλάζει χαρακτήρα, εκμεταλλεύεται που εκείνη τα 'χει από το μπαμπάς της και συ είσαι λαϊκό παιδί και άνεργο και σου δανείζει λεφτά που τα θέλει πίσω και με ψηλό τόκο , σε πιέζει να γίνεις κάτι που δεν είσαι για να είσαι μαζί σου, σε βάζει να την πηγαίνεις στα πιο χάι κλάμπ και να σε δανείζει με επαχθείς όρους για να της πληρώσεις το λογαριασμό, αρχίζει να σε λέει ξεβράκωτο, λιγούρη, σε προσβάλλει με κάθε τρόπο, τα φτιάχνει με άλλους και θέλει να την παίρνεις και μάτι όταν το κάνει μαζί του, στο τέλος σου παίρνει κι ένα σκυλόσπιστο για να σε κάνει και στ' αλήθεια το σκυλάκι της Αν είσαι μαζόχας και το αγαπημένο σου τραγούδι είναι το "πόνεσε με, πληγωσε με και σκληρά βασάνισε με ", πάσο. Αν δεν είσαι μαζόχα όμως κι έχεις το ελάχιστο της τσίπας πάνω σου, πόσες πιθανότητες υπάρχουν να μείνεις μαζί της, όσο κι αν την αγαπάς?

Δες λίγο αυτό, τώρα:

Υπήρξα πάντα και παραμένω υπέρμαχος της Ευρωπαϊκής ένωσης και της σύγκλισης μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών και της δημιουργικής αλληλεπίδρασης των πολιτισμών τους. Όπως ποτέ μου δεν υπήρξα εθνικιστής, ποτέ μου δεν υπήρξα και ευρωλιγουρης. Μου είναι εξαιρετικά ξεκάθαρη και διακριτή η διάσταση ανάμεσα στην Ενωμένη Ευρώπη που ευαγγελιζόταν οι συμφωνίες της δεκαετίας του '90 και στο νεοφιλελεύθερο, καπιταλιστικό και στα μέτρα των τραπεζών τερατούργημα που με ατμομηχανή την Γερμανική μεγαλοαστική τάξη (η οποία ακόμα μια φορά μετά το Χίτλερ εκμεταλλεύεται την αυξημένη στα όρια της νοσηρότητας αίσθηση της ομάδας που διέπει τον γερμανικό λαό ) επιχειρείται να καλύψει την ήπειρο. Η επιθυμία μου και η θέληση μου είναι να μείνουμε στο ευρώ, αλλά όχι εξευτελιζόμενοι ως κοινωνία, ούτε δημιουργώντας προηγούμενο και δεδικασμένο για την οικονομική υποδούλωση των Πορτογάλων, των Ισπανών και των άλλων ευρωπαϊκών λαών. Κι ας με "καταβάλλει εκείνο το Όχι- το σωστό- εις όλην τη ζωή μου". Μπορώ να ζήσω φτωχός, ξεφτίλας όχι, που λέει και το σχετικό σύνθημα...

"Κάποτε", λέει ο Αίσωπος, "στο μεγάλο δάσος είχε πέσει μεγάλη πείνα. Τα άγρια ζώα - οι αρκούδες, οι λύκοι και οι αλεπούδες δεν έβρισκαν τίποτε να βάλουν στο στόμα τους. Ένας λύκος, αφού γύρισε όλο το δάσος χωρίς να βρει ούτε έναν ποντικό για να ξεγελάσει το στομάχι του, που τον πονούσε από την πείνα, αποφάσισε να βγει στον κάμπο, μήπως σταθεί τυχερός και βρει κανένα μικρό ζώο. Κόντευε να φθάσει σ' ένα μικρό σπίτι, όταν είδε έναν σκύλο να τρέχει συνέχεια, πότε εδώ και πότε εκεί. - Γεια σου ξάδελφε! του είπε ο λύκος γιατί, όπως ξέρετε, οι σκύλοι και οι λύκοι μοιάζουν σαν τα πρώτα εξαδέλφια.

«Πάμε, είπε ο σκύλος στο λύκο. Θα χαρεί πολύ ο κύριος μου να έχει δυο φύλακες...».
- Γειά σου, του απάντησε ο σκύλος και στάθηκε να κουβεντιάσει μαζί του. - Γιατί κάνεις συνέχεια βόλτες; τον ρώτησε ο λύκος. - Α, τις βόλτες τις κάνω μετά το φαγητό, για να χωνέψω, αποκρίθηκε ο σκύλος. Ο λύκος γούρλωσε τα μάτια του από θαυμασμό και ζήλια. - Ώστε... τρως τόσο πολύ; του είπε. - Ναι, τρώγω όσο θέλω. Το αφεντικό μου με ταΐζει καλά, γιατί του φυλάω το σπίτι. Ο λύκος άρχισε να ξερογλείφεται. -Και... τι τρως, αν επιτρέπεται; ρώτησε. - Ό,τι πεθυμήσει η ψυχή μου. Κρέας, κόκαλα, ψωμί, περισσεύματα από φαγητά... - Και... κάθε πότε τρως; - Τρεις φορές την ημέρα. Πρωί, μεσημέρι και βράδυ.
- Μήπως... μήπως περισσεύει και για μένα κανένα πιάτο φαγητό για να φυλάω κι εγώ το σπίτι; - Ου! απάντησε ο σκύλος. Το αφεντικό θα χαρεί πολύ να έχει δυο φύλακες. Από φαγητό μη σε νοιάζει. Θα τρως με την ψυχή σου. Έλα κοντά μου. - Μια στιγμή, θέλω, να σε ρωτήσω κάτι, του είπε ο λύκος. Αυτό που έχεις στο λαιμό σου, τι είναι; - Αυτό; Είναι ένας πέτσινος λαιμοδέτης. - Και... γιατί τον φοράς; - Μου τον φοράει το αφεντικό μου. Από αυτό με δένει με την αλυσίδα. - Σε δένει με... την αλυσίδα; - Ναι. Τις περισσότερες ώρες είμαι δεμένος με μια αλυσίδα. - Α, ξάδερφε! του είπε τότε ο λύκος. Αυτά τα πράγματα δε μου αρέσουν εμένα. Προτιμώ να γυρίζω νηστικός στο δάσος και να 'χω την ελευθερία μου, παρά να είμαι χορτάτος και δεμένος με μια αλυσίδα. Άντε γεια σου. Τρέχω στο όμορφό μου δάσος! Δεν μπορώ εγώ να υποφέρω τη σκλαβιά! "

Ο κόσμος,πάντως, είναι απλός...