Ο ψευδοπροφήτης/ After All. Ένα τραγούδι ντουμπλ-φας

Απο κάθε φάση της ζωής μου μου έχει μείνει τουλάχιστον ένας φίλος. Απο το χωριό, από το σχολείο, από τη σχολή, από τις δουλειές... Εκτός από τον στρατό. Κρατούσα όλα μου τα τηλέφωνα σε ένα φύλlο χαρτί και πλύθηκαν με την παραλλαγή και χάθηκαν. Τηλέφωνο δεν είχα να δώσω εγώ κι έτσι δεν μπορούσε κανέις να με βρει, δεν μπορούσα κανένα να βρω... Από όλους αυτούς με το Θώμα το Νικολαίδη θα μπορούσα να είμαι ακόμα φίλος... Τον πανύψηλο και λίγο ογκώδη ήρεμο και ντροπαλό γίγαντα. Γνωριστήκαμε στο Κ.Ε.Β.ΟΠ., δηλαδή όχι ακριβώς γνωριστήκαμε... Μου 'κανε μια ένεση τότε που είχαν χαλάσει τα σουτζουκάκια και το μισό στρατόπεδο περπατούσε και χεζότανε κι είχα βρεθεί στο αναρρωτήριο με υψηλό πυρετό. Ήταν νοσοκόμος-ολμιστής. Αργότερα, στο τάγμα στην Κω κάναμε παρέα μαζί με τους άλλους "υπερήλικες" ( όσοι ήμασταν εκεί στα 24- 25... ). Μου έκανε την τιμή να μου δείξει τους στίχους που έγραφε, ήταν ερωτευμένος βαθιά και μάλλον χωρίς ανταπόκριση με μια πιτσιρικα φέρελπι ηθοποιό της οποίας δεν έμαθα ή δεν θυμάμαι το όνομα... Πιο μετά, εγώ πήγα σε ένα φυλάκιο κι αυτός έμεινε στο τάγμα στο ιατρείο και δεν βρισκόμασταν συχνά, μέχρι που για κανα μήνα με κράτησαν στο τάγμα και ξαναρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Είχα πάρει την κιθάρα μου μαζί και καμιά φορά πήγαινα στο Ιατρείο και παίζαμε... Ήταν αριστερόχειρας θυμάμαι (κι εγώ είμαι αλλά στην κιθάρα είμαι δεξιόχειρας ) και για να παίξει έπαιρνε την κίθάρα, την έβαζε ανάποδα, κάτω τα μπάσα, πάνω τα καντίνια, κι έπαιζε τα ακκόρντα απο κάτω προς τα πάνω... Μια μέρα ντροπαλά μου έδειξε τους στίχους που είχε γράψει για την κοπέλα... Του είπα να φτιάξουμε κανα τραγούδι και του άρεσε η ιδέα. Κάτσαμε και σκαλίσαμε ένα ποίημα του με τίτλο "Ομορφιά" και τον εντυπωσίασε το γεγονός ότι ήξερα τι σήμαιναν οι λέξεις "ξουθιά" και "βορά" που χρησιμοποιούσε. Μάλλον του άρεσε που γίναν οι στίχοι του τραγούδι, γίατι, φεύγοντας εγώ για να ξαναγυρίσω στο φυλάκιο, μου έδωσε ένα φυλλάδιακι στο οποίο ήταν δαχτυλογραφημένοι όμορφα κι ωραία κάποιοι στίχοι του - "Έχω αντίγραφα", με καθησύχασε- για να φτιάξω κι άλλα ... Έίχα κάποιες ιδέες στο φυλάκιο, αλλά δεν έτυχε ποτέ να ξαναβρεθούμε έχοντας κασσετόφωνο για να τις ακούσει, μετά πήραμε μετάθεση, έχασα το τήλέφωνο, πάει... Προσπάθησα και μετά, αλλά ήταν λιγάκι δύσκολο να τα μελοποιήσω! Λίγο που ήταν κυρίως στα αγγλικά και τα αγγλικά του ήταν καλύτερα από τα δικά μου και για να καταλάβω τι λέει ήθελα μεταφραστή, λίγο που δυσκολεύομαι να δουλέψω πάνω σε ξένο στίχο (του Ηλία και του Στέλιου δεν είναι ξένοι, εννοείται ), λίγο που ο στίχοι του μετρικά ήταν λίγο άνισοι, δεν έμενα ευχαριστήμένος από την μελοποίηση...

Aυτό που θα ακούσουμε σήμερα με τίτλο "After all", εντάσσεται σε αυτή την κατηγορία αλλά και εξαιρείται. Η ηχογράφηση που θα ακούσετε είναι η πρώτη - πρώτη. Το έγραψα κάνα χρόνο αφού απολύθηκα. Έγραψα τη μουσική πάνω στο πρώτο "κουπλέ" (δεν είναι χωρισμένος σε στροφές ο στίχος, εγώ το χώρισα, εγώ όρισα και τι θα είναι ρεφραίν). Μετά έκανα μια πρόχειρη ηχογράφηση για να δώ πώς ακούγεται... Στα υπόλοιπα κουπλέ ο στίχος είτε περισσευε είτε δεν έφτανε και για να μου βγεί "αυτοσχεδίαζα" λιγάκι κάθε φορά που το έπαιζα... Ποτέ δεν κατάφερα να του δώσω μια σταθερή μορφή και πάντα δεν ήμουν ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα... Έτσι, το παράτησα.

Κάνα χρόνο μετά, περνούσα την φάση Όλο-μεταφράζω-στίχους-από-τα-τραγούδια-μου-τα-αμερικάνικα. Ήθελα να γράψω κάτι για εντάξω μέσα την φράση "το γελοίο μου φωτοστέφανο προβάρω" και σκέφτηκα να γράψω ένα αποτυχημένο μάντη που δεν κατορθώνει να προβλέψει τίποτα και περιφέρει απόδω και από κει την χρεοκοπία του. Πάνω στην μουσική του "After all" έγραψα τον "Ψευτοπροφήτη". Δεν έμεινα ικανοποιημένος από τους στίχους και το παράτησα... Κι αν το παραθέτω σήμερα είναι γιατί, εκτός των άλλων, αυτό το ιστολόγιο είναι κι ένα μέσο κλεισίματος παλιών λογαριασμών... Χρόνια μετά έτυχε να ακούσω με το Νάσο - κάτι ψάχναμε- μια παλιά κασσέτα που είχα δώσει στον Ηλία. του άρεσε και το πήρε και το άκουγε συχνά. Κάπως έτσι το ξαναάκουσα κι εγώ το "After all" με την ασφαλεια και την απόστασιοποίση του χρόνου που 'χε περάσει και αντιληφθηκα γιατί δεν μπορούσα να το εξελίξω. Χωρίς πρόθεση και χωρίς να το έχω καταλάβει το τραγούδι είχε ολοκληρωθεί με την πρώτη, από μόνο του. Για αυτό και αρνούνταν και μουλάρωνε... Θα μπορούσα να το βάλω σε άλλη μεταγενέστερη καλύτερη ηχογράφηση, τα βρήκαμε με το τραγούδι... Διάλεξα όμως αυτήν την πρώτη, τη γυμνή, την νεογέννητη..

AFTER ALL After all nothing is more important to me than the clothes that yoy wear and that smile on your face the sun's shining throu your hair as you a dance around in grace. After all noting seems more important to me so no misfortune can get me down for as long as you near me. Nobody can cast their misery on me for as long as you 're happy. And now you fade away into a shade and i forget what attracted me to you. Your smiling face hides away your clothes seems out of date the sun don't light your hair as you sit firlmy in chair in the shade. After all nothing is more important to me but the threats of cubid i'm wearing down our bones are loosening getting us free . We seem to have lost track of what's important sinking fast in sea of misery. After all nothing is more important to me but as we drift apart by trempling awards misery call for my company. Sure that i will cling to it for relief as what's important fades away . And so you fade away into a shade and i forget what attracted me to you. Your smiling face hides away your clothes seems out of date the sun don't light your hair as you sit firlmy in chair in the shade. After all nothing is more important to me...

Ο ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ Σημαδεμένος από τη μοίρα νωρίς Μ΄ένα σήμαδι που 'καιγε το μέτωπο μου. Μάταια σπατάλησα το χαρισμά μου χωρίς Να προφητέψω ούτε το τέλος το δικό μου. Δεν ξέρω αλήθεια τι άλλο να σας πω, Κάθε λέπτό σφίγγει το βρόγχο στο λαιμό. Μη μου ζητάς γιατρικά, Μου τέλειωσαν ξόρκια και μαγικά. Έλα κι εσύ να πιείς Μια γουλιά στη μνήμη του μάγου της φυλής.  Τραβάω μαζί μου δάκτυλα νεκρά Που όλη τη  δύναμή τους  έχουν χάσει Κι έχει κρυμμένη τη βροχή πολύ βαθια Ο Μανιτού μες της κοιλάδας του δάση. Τώρα κοιτάω ένα σημείο στο κενό. Γίνεται οθόνη κι οράματα προβάλλω. Ξεχνάω τα βήματα απ’ τον τελευταίο μου χορό Και το γελοίο μου φωτοστέφανο προβάρω.