Γερμανικό νούμερο

  Η συλλογή με τίτλο "Alone but not lonely: You 're ih the army now" αποτελεί ουσιαστικά ένα ημερολόγιο καταστρώματος, ένα  ημερολόγιο συμβάντων μάλλον, μια αναφορά πεπραγμένων καλύτερα προς τους, στρατιώτες την εποχή εκείνη, υπόλοιπους Ατάλαντους και περιέχει πρόχειρες ηχογραφήσεις αυτών που είχα φτιάξει όταν ήμούν εγώ φαντάρος ή αμέσως μόλις απολύθηκα... Με κάποια από αυτά έτυχε να ασχοληθώ πιο μετά... Το σημερινό τραγούδι δεν είναι  ένα από αυτά... 

  Λέγεται "Γερμανικό νούμερο", είναι ορχηστρικό, είναι το δίκο μου "νύχτα μαγική κι εγώ στο θάλαμο μπροστά κοιτάω τ' άστρα ", καθώς, όπως προδίδει και ο τίτλος του, είναι μια μελωδία που σφύριζα όταν ήμουν   σκοπιά γερμανικό νούμερο (το προτιμούσα γιατί, μέχρι τις 2 που έφευγες, είχες κοιμηθεί λιγάκι και μετά, στις 4 που γυρνούσες, είχε ακόμα δυο ώρες ύπνου, ενώ, αντίθετα, στο 4-6  περνούσες όλη τη μέρα ξύπνιος από τις 4) στη σκοπιά Α κάτι, στο φυλάκιο Καστέλο στην Κω...

Αργότερα, προσπάθησα στην μελωδία να προσαρμόσω κάτι στίχους  με τίτλο "City of screams" που μου είχε δώσει ο φίλος και συστρατιώτης Θωμάς Ν. (θα ξανααναφερθώ σ' αυτόν στο μέλλον) με χαρακτηριστική και εκκωφαντική (Στην κυριολεξία! Δεν ακουγότανε... Μεταφορικά!) αποτυχία, εφόσον, πρώτον, η αγγλική μου προφορά είναι για τα πανηγύρια και θυμηθείτε ότι από κει ξεκίνησε η Θώδη για να τραγουδήσει το "Smoke ih the water", και, δεύτερον, δεν μπορώ να ταυτιστώ με τον αγγλόφωνο στίχο...

 Μετά σκέφτηκα να γράψω στη μελωδία στίχους προερχόμενους από αυτά που σκεφτόμουνα όταν ήμουν σκοπιά, αλλά. πέρα από το ρεφραίν 

["Μην αφήσεις τη νύχτα στο πετσί σου να μπει.

Μην αφήσεις το λάκκο να σου σκάψει ο καιρός. 

Κράτα αγνή τη ψυχή σου, δυνατό το κορμί

    θα σου μάθει η βροχή το τι και το πώς"       :(( 

(Ο ήχος στην αρχή υποτίίθεται πως είναι πυροβολισμός... Ημουν ένας πολύ  τσαντισμένος  φαντάρος,  γιατί -καθώς μέσα μου είμαι στην πραγματικότητα ολικός αρνητής στράτευσης- μου την  έδινε διπλά. Και που ήμουν φαντάρος  και που πήγα φαντάρος... Οι λόγοι δεν είναι της παρούσης. Και για τα δύο. Και γιατί σιχαίνομαι το στρατό, και γιατί τελικά πήγα) δεν μου βγαινε, λέω,  κι έλεγα μαλακίες ... Οπότε το παράτησα... Δεν αξίζει να ασχοληθείτε μ' αυτό κι αν το παραθέτω εδώ, είναι για αρχειακούς λόγους...