Καρδαμύλη . Εγώ, αυτή κι ένα τραγούδι...

Η Καρδαμύλη από το Προσήλο

Φαράγγι του Βυρού .  Καταφύγιο Τσερίων (διακρίνεται η μονή του Σωτήρα )

Η Καρδαμύλη από το Καταφύγιο Τσερίων (Θέση " Κοτρωνάκι")

Η Καρδαμύλη είναι παραθαλάσσιο χωριό της Έξω (Μεσσηνιακής) Μάνης, 35 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα... Λέγεται στη μυθολογία πως εκεί τάφηκαν οι Διόσκουροι, δείχνουν μάλιστα σήμερα κάποιους - κλειστούς εδώ και χρόνια για το κοινό- λαξευτούς τάφους(;) που υποτίθεται πως είναι δικοί τους. Στην Ιλιάδα αναφέρεται ως μία από τις εφτά πόλεις που έδινε προίκα στον Αχιλλέα ο Αγαμέμνονας για να τον εξευμενίσει και να επιστρέψει στη μάχη. Αργότερα, υπήρξε σημαντικό επίνειο της Σπάρτης και μια εποχή, στα χρόνια της παρακμής, το μοναδικό της στο Μεσσηνιακό Κόλπο κι εκεί κατέληγε, ξεκινώντας από τη Σπάρτη, κατά μήκους του φαραγγιού του Βιρού η "Βασιλική οδός", τμήματα της οποίας, που σώζονται ακόμα, αποτελούν σήμερα μέρος του ορειβατικού μονοπατιού Ε4. Στην Τουρκοκρατία αποτέλεσε καπετανάτο της Μάνης και στην Επανάσταση αποβιβάστηκε εκεί ο Κολοκοτρώνης επιστρέφοντας από την αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο για να συναντήσει και να ηγηθεί του μανιάτικου στρατεύματος πριν την επιχείρηση απελευθέρωσης της Καλαμάτας. Αργότερα, το λιμάνι της υπήρξε η μοναδική βάση επικοινωνίας της Μάνης με την Καλαμάτα, εφόσον δεν υπήρχε οδικό δίκτυο, κι η ίδια ήταν επί μακρόν έδρα του ομώνυμου δήμου. Όταν διαλύθηκαν οι δήμοι και κάθε χωριό αποτελούσε ξεχωριστή κοινότητα, διατήρησε την δεσπόζουσα θέση της στη περιοχή έχοντας την μεγαλύτερη αγορά στη Μάνη, τράπεζες και δημόσιες υπηρεσίες. Έγινε έδρα του καποδιστριακού Δήμου Λεύκτρου, ιδιότητα που διατήρησε και στο νέο Δήμο Δυτικής Μάνης... Να αναφέρω, τέλος και παρεμπιπτόντως, πως από την Καρδαμύλη προέρχονται τα εξωτερικά πλάνα της πρόσφατης, αδιάφορης κατά τ' άλλα- για να μην πω ηλίθιας- σειράς "Κλινική περίπτωση" με τον Γιάννη Μπέζο.

Παλιά Δημοτικό και στα χρόνια μου Γυμνάσιο

Γυμνάσιο και Λύκειο Καρδαμύλης

Σήμερα η Καρδαμύλη μοιάζει με ξεπεσμένη αριστοκράτισσα, η οποία ωστόσο διατηρεί κάτι από την πρότερη της αίγλη και την παλιά της λάμψη, έχει διατηρήσει σχετικά τον παραδοσιακό οικοδομικό χαρακτήρα της όχι μόνο στην Παλιά Πόλη (στην οποία δεν έχω πάει, το ομολογώ!), προσπαθεί να ξαναχτίσει σε υγιείς αυτή τη φορά βάσεις τον τουρισμό της (Τη δεκαετία του '80 υπήρξε δημοφιλέστατος προορισμός, φρόντισαν όμως δρώντας αρπακολλατζίδικα, κοντόφθαλμα και ερασιτεχνικά να "στρέψουν" τους τουρίστες σε γειτονικά χωριά. Αυτό που θρυλείται χαριτολογώντας, ότι η Μέρκελ είχε πάει διακοπές στην Καρδαμύλη τη δεκαετία του '80, γιαυτό και το μένος της εναντίον της Ελλάδας, είναι μάλλον αστικός θρύλος. Σε μένα πάντως έτυχε, όταν επιστρέφοντας από τη θάλασσα πήγα σ' ένα σούπερ μάρκετ να πάρω μια κόκα-κόλα, η ταμίας/ιδιοκτήτρια μου να μου ζητήσει "500 drachmas", ξεγελασμένη προφανώς από τα μη συνηθισμένα σε Έλληνες την εποχή εκείνη μακριά μαλλιά, γένια και σκουλαρίκια μου. Κι όταν σε άψογα ελληνικά τη ρώτησα άμα πάει καλά, μου απάντησε αφοπλιστικά: "Έλληνας είσαι; 50 δραχμές..."), αναθυμάται νοσταλγικά τις παλιές ένδοξες μέρες, όταν η δημοφιλέστατη τότε Μαρίζα Κωχ της είχε δώσει μια κοσμοπολίτικη αύρα επιλέγοντας την για τόπο της εξοχικής της διαμονής, και προσπαθεί να πάρει τη ρεβάνς από την γειτονική, νεόπλουτη κι ανταγωνιστική Στούπα...

   Ωραία είναι η Καρδαμύλη λοιπόν, άλλα δεν είναι το ωραιότερο μέρος στο κόσμο κι ούτε το τουριστικότερο... Κι ούτε από τα πιο αγαπημένα μου μέρη είναι... Είναι άλλα που αγαπάω περισσότερο, κι ας είναι η Καρδαμύλη στη ζωή μου σημείο αναφοράς, καθώς εκεί πήγα έξι χρόνια σχολείο, ερωτεύτηκα για πρώτη φορά, κάπνισα το πρώτο μου τσιγάρο, "έκλεψα" το πρώτο μου φιλί, έκανα την πρώτη μου κοπάνα, πήγα στο πρώτο μου πάρτι, έκανα του πρώτους φίλους κατ' επιλογή (όταν μένεις σε μικρό χωριό όπως το δικό μου, δεν έχεις επιλογές, με τους άλλους δυο τρεις που υπάρχουν θα συναναστραφεις... ), ρούφηξα ό,τι γνώση που παρασχέθηκε και απαίτησα όση άλλη μπορούσα να βρω, αποφάσισα να γίνω φιλόλογος κι ένοιωσα, τέλος, εκείνο το είδος της ασφυξίας που σε κάνει παλέψεις με όλες σου τις δυνάμεις για να ξεφύγεις...

Το νησάκι Μερόπη

Δεν είναι λοιπόν το πιο αγαπημένο μου μέρος κι ούτε το ομορφότερο... Κι άρα προς τι αυτή η ανάρτηση? Μετά από καιρό, βρέθηκα πρόσφατα εκεί με τη gia_des κι όσο κι αν της σύστησα την δική μου προσωπική και βιωματική Καρδαμύλη, η ματιά μου είχε αποκτήσει κάτι από την αποστασιοποιημένη ματιά του τουρίστα (την άλλη φορά θα πάω και στην Παλιά Καρδαμύλη, μιλάμε) και δεν ήταν μόνο το σύνδρομο της επιστροφής σε παλιά και γνωστά μέρη που μοιραία αλλάζουν δίχως να κοιτάζουν τη δικιά μας μελαγχολία... Η πρόσφατα αποκτηθείσα ματιά του ξένου, προβαλλόμενη πάνω στην μνήμη του παρελθόντος δεν αφαιρούσε αλλά αντίθετα ολοκλήρωνε την όλη εικόνα, συνδυαζόμενη με την τελική υποχώρηση στα όρια της εξαφάνισης του εφηβικού φόβου του εγκλωβισμού εκεί...

Από την Καρδαμύλη στο Ταΰγετο μέσω Τσερίων όσο διαρκεί ένα βλέμμα

   Και κάπου εκεί, σκεφτήκαμε το ομώνυμο (από το δίσκο "BAUMSTRASSE" ) τραγούδι της καλαματιανόνυφης Μάρθας Φριντζήλα (ο άντρας της και συνδημιουργός του τραγουδιού Βασίλης Μαντζούκης είναι από την Καλαμάτα) κι αποφασίσαμε με τις φωτογραφίες εκείνης της μέρας της Καρδαμύλης και από την Καρδαμύλη (κι άλλες μερικές, παλιότερες) να το οπτικοποιήσουμε...

  Κι είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στην φίλη μου την Ελευθερία από τη Καρδαμύλη, την πιο παλιά μου φίλη (τη δεκαετία του '70 την είδα πρώτη φορά), με την οποία ξεκινήσαμε μαζί κάποτε από κει και βρεθήκαμε τόσα χρόνια μετά εγώ στη ανατολικότερη νησιωτική συστάδα της ευρωπαϊκής επικράτειας, στη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα, κι εκείνη στη δυτικότερη, στα Κανάρια νησιά και τη Φουεντεβερντούρα... Τίποτα περίεργο! Από τους συνομήλικούς μας ήμασταν εκείνοι με την σφοδρότερη επιθυμία να πετάξουμε μακριά. Για να μπορούμε άφοβα να ξαναγυρνάμε...