Τα κύματα του Κηφισού / Από "Χειρόγραφα του Φθινοπώρου"

Ο  πολύ-το-παλεύω-να-γίνω-καλλιτέχνης-αλλά-είμαι-ατάλαντος ήρωας που υποδύεται ο Τζον Κιούζακ αφηγείται σε μια από τις πιο αγαπημένες που σκηνές της ταινίας του Γουντι Άλλεν  "Σφαίρες πάνω απ' το Μπροντγουέι" πώς/πως ένα ταλαντούχος φίλος του τον έκανε κάποτε να ανατριχιάσει με τον τρόπο

που έπαιζε μια και μοναδική νότα στο ακορντεόν... Αλήθεια είναι, το έχω δει... Βρέθηκε κάποτε ένα ακορντεόν στα χέρια μου, το σκάλισα λίγο, εξ αρχής έγινε φανερό ότι δεν θα μακροημέρευε η σχέση μας και έμεινε εκεί μέχρι που μια μέρα  πέρασαν από το σπίτι ο Ηλίας και ο Νάσος. Ο Νάσος το πήρε στα χέρια του κι άρχισε να το ψάχνει... Κάθως σιγά - σιγά εξοικειωνόταν μαζί του, άρχισαν αυτά που έπαιζε να έχουν κάποια δομή. και εγώ λάθρα πάτησα το κουμπί του κασσετοφώνου. Κάποια στιγμή τον συνόδευσε ο Ηλίας στην κιθάρα κι εγώ (κακώς κατά την γνώμη μου) κοπανώντας ένα τουμπελέκι... Μου άρεσε πολύ αυτό το κομμάτι και χαριτολογώντας το ονόμασα  "Σούίτα  για κιθάρα, ακκορντεόν και τουμπελέκι "ή "Τα κύματα του Κηφισού"...

Αργότερα την ίδια μέρα, βρήκα πρόχειρο ένα αντίτυπο της ποιητικής συλλογής του Τάσου Λειβαδίτη και υπό  την υπόκρουση του παραπάνω θέματος άρχισα να απαγγέλλω σκόρπιους στίχους απο δώ κι απο κεί φυλλολογώντας τη συλλογή, ενώ ο Νάσος μου έκανε ηχητικά εφέ. με τη φωνή του... Δοθέντος ότι δεν υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο κι έλεγα ότι έβρισκα, στην κυριολεξία, κάποια στιγμή που αντιλήφθηκα ότι τελείωνε το κομμάτι, αγχώθηκα να βρω κάτι που να ταίριαζε για κλείσιμο και τυχαία βρήκα... Γεγονός που εντυπωσίασε τον Νάσο ο οποίος το σχολίασε με την μνημειώδη φράση:
 "Ωραίο τέλος, μαλάκα!"