Αποχώρηση

Ακόμα ένα τραγούδι για τη φυγή... Καλά, πόσα έχω;;;
Αυτό πάντως είναι μια ιδιότυπη περίπτωση... Δεν θυμάμαι ποια λογοτεχνική θεωρία είχε εξοβελίσει πλήρως τα επιρρήματα, νομίζω οι παρνασσιστές... Όποιοι κι αν ήταν θα βγάζανε σπυριά, άμα διαβάζανε αυτούς τους στίχους... Εγώ, όταν τους έγραψα, από λογοτεχνικές θεωρίες δεν ήξερα, αλλά βλέμμα παρατηρητικό είχα πάντα και παρατήρησα το πλήθος των επιρρημάτων που χρησιμοποιούσα

ως γεμίσματα ή εύκολες ρίμες. Αυτοσαρκαζόμενος κάποτε, σκεφτόμουνα να το ονομάσω "Επιρρήματα". Μιλάμε για πολύ πράμα: Φέτος, γοργά, πια, καν, αδιάκοπα, αργά,, σταθερά, ψυχρά, απότομα, πια... Οπότε μοιραία το παράτησα...   Χρόνια μετά μου ήρθε μια μουσική στο μυαλό και δεν είχα εύκαιρο κανένα κασετόφωνο να την γράψω στα γρήγορα μην την ξεχάσω έτσι προσπάθησα να της βρω προσωρινά λόγια για να μην την ξεχάσω... Πέτυχα σε ένα παλιό τετράδιο τα στιχάκια, τα ξεχασμένα και βιαστικά τα "έσπασα" κατά τον εξής τρόπο. Χρησιμοποίησα δυο στίχους κάθε αρχικής  στροφής για πρώτους δυο στίχους κάθε  στροφής και  τη συμπλήρωσα με δυο ακόμα στίχους στο κλίμα των αρχικών  που έγραψα κείνη την ώρα, με την ιδιοτυπία (κάτι σαν παντούμ μισό) ότι ο τρίτος στίχος κάθε στροφής γινόταν ο τέταρτος της άλλης... (Βόλευε γιατί βιαζόμουνα να μην ξεχάσω τη μελωδία...). Τσάκισα επ' ευκαιρία και μερικά επιρρήματα... Κάποια μέρα πιο μετά έκανα μια πρόχειρη ηχογράφηση με την προοπτική κάποια στιγμή να ασχοληθώ πάλι στο μέλλον... Αλλά έμεινε... Είχα τελειώσει ψυχολογικά με το τραγούδι... Πολύ θα μου άρεσε να μην υπάρχει αυτό το ριφάκι που έβαλα τότε... Αυτό που μου την δίνει περισσότερο όμως είναι άλλο... Εγώ καλλίφωνος ή σπουδαγμένος δεν είμαι κι έτσι την φωνή μου δεν την "ακούω"... Ό.τι θέλει κάνει συνήθως... Ε! Εδώ είναι μια από τις λίγες φορές που έκανε ό,τι ήθελα... Η σκύλα!

 Αποχώρηση

 

Σέρνεται φέτος η ομάδα στο γήπεδο.
Κυλάει γοργά η ψυχή μου σε επίπεδο
που της αρμόζει, ό,τι κι αν πω.
Δε βρίσκω άκρη, ούτε καν προσπαθώ.

Γίνονται ασπρόμαυρα τα ονειρά μου
σπάζουν αδιάκοπα τα φτερά μου
δεν βρίσκω άκρη, ούτε πια προσπαθώ
δεν με πειράζει αν τρελαθώ. 

Σβήνουν αργά, σταθερά οι οπτασίες μου,
αργοπεθαίνουνε ψυχρά οι σωσίες μου.
Δεν με πειράζει να τρελαθώ
βαρέθηκα να αλλάζω  φιδοτόμαρο

Χάνονται απότομα όλες οι αισθήσεις μου.
Ορίζει η αδράνεια πια τις κινήσεις μου. 
Βαρέθηκα να αλλάζω φιδοτόμαρο
κι απ' το παιχνίδι αποχωρώ.