Από τα ""Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι" του Γιάννη Αγγελάκα. Μια απαγγελία από τον Ηλία

Την δεύτερη φορά που μαζευτήκαμε να παίξουμε τα κορίτσια για κάποιο λόγο δεν είχαν έρθει,  μαζί κι ένας φίλος του Στέλιου, ο Γιώργος. Δεν πρέπει να τον ξανάδα από τότε... Κάναμε κάτι αυτοσχεδιασμούς με ένα  παιδικό αρμονιάκι και μια φυσαρμόνικα ( καθώς ως γνωστόν όργανα είχαμε, να παίζουμε δεν ξέραμε) που μάλλον ήταν του Στέλιου,  και ανεπιτυχώς προσπαθήσαμε να μελοποιήσουμε του Βάρναλη, το "είχα γυναίκα είχα και ζα είχα μια Βάσω με βυζά μα προκοπή δεν είχα" (ανεπιτυχώς ως αποτέλεσμα γιατί ως σκέψεις ήταν ενδιαφέρουσες...)  Η συνεισφορά της εν λόγω συνάντησης στην ιστορία του ανθρωπίνου είδους  ήταν που ο Ηλίας εισήγαγε  στον κύκλο των ...εργασιών μας και τις απαγγελίες, καθώς έκανε  μια μετά, που έφυγαν ο Στέλιος κι Γιώργος κι ήρθε το κοκκινέλι του Καμπά, σε στίχους του Αγγελάκα από τη ποιητική συλλογή "Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι" που ήταν εύκαιροι, μόλις είχα πάρει το βιβλίο, ενώ εγώ έπαιζα κιθάρα και αυτοσχεδίαζα φωνητικά.

(Τούτο δεν ξέρω τι είναι και από πότε είναι, αλλά αφού είναι Αγγελάκας, ας το ανεβάσω κι αυτό)