Είχα ένα κασσετόφωνο, τον Μπούμπη με το όνομα (ναι, του είχα δώσει όνομα! Τι ζόρι τραβάτε? ), στο οποίο ηχογραφούσα. Αυτό είχε ένα κουμπί -κάτι, που άμα το πατούσες έπαιζε στο γρήγορο το τραγούδι. πράγμα εξαιρετικά πρακτικό γιατί ήταν λίγο μανίκι να ψάξεις να βρεις να ακούσεις ένα τραγούδι σε μια κασσέτα... Όλο μπρος- πίσω ήσουν, μέχρι να το πετύχεις. Δυστυχώς, όμως είχε μια παρενέργεια. Όταν είχες ξεχάσει το κουμπάκι πατημένο κι ηχογραφούσες κάτι, αυτό γραφότανε αλλοιωμένο και εξαιρετικά αργά... Δεν χρειάζεται να πω πόσες φορές την είχα πατήσει και καθόμουνα μετά κι έπαιζα στο γρήγορο η κασσέτα και την ηχογραφούσα σε άλλο κασσετόφωνο, με όποια απώλεια συνεπάγεται για την ποιότητα του ήχου...
Μια τέτοια ηχογράφηση παρατήρησα ότι είχε ένα τρομαχτικό χαρακτήρα και σκέφτηκα να την χρησιμοποιήσω σε εφε. Φλας-μπακ. Όταν μαθαίναμε κιθάρα, έμένε καμιά φορά ο Ηλίας στη μονοκατοικία που έμενα στο Γαλάτσι, πίναμε φτηνό κόκκινο κρασί και παίζαμε... Επειδή ήταν ελάχιστα αυτά που ξέραμε, από κάποια στιγμή και μετά κάναμε απαγγελίες... Ίσως ανεβάσω
κάτι κάποτε... Μια από αυτές ήταν οι στίχοι τη "σατανικής" "Τριλογίας της φωτιάς" του Άρθουρ Μπράουν που πήραμε από ένα βιβλίο με
μεταφράσεις ψυχεδελικών τραγουδιών. Εγώ έπαιζα κιθάρα κι μουρμούριζα μια αυτοσχέδια μελωδία με λαλαλά και ο Ηλίας απήγγειλε. Κάθε φορά που άλλαζε ο στίχος, εγώ άλλαζα, ρυθμό, τέμπο και μελωδική γραμμή και ο Ηλίας στυλ απαγγελίας. Τέλος φλας μπακ. ( παρακάτω και ηχητικό ντοκουμέντο)
κάτι κάποτε... Μια από αυτές ήταν οι στίχοι τη "σατανικής" "Τριλογίας της φωτιάς" του Άρθουρ Μπράουν που πήραμε από ένα βιβλίο με
"Κι εγώ σας πάω... Φέρτε τα πορτοφόλια σας και δοξάστε με" |
Το θυμήθηκα εγώ αυτό, όταν άκουσα την απόκοσμη ηχογράφηση και θέλησα να την κάνω background σε μια τέτοια απαγγγελία. Έγραψα από πάνω κιθάρες και φωνές σε διάφορες ταχύτητες (το αγαπημένο μου εφέ είναι τα "σατανικά γέλια" στο τέλος ), αυτοσχεδίασα μετά ενα λαλαλά και, εφόσον ο Ηλίας ήταν φαντάρος, απήγγειλα στο τέλος τους στίχους από το τελευταίο μέρος της τριλογίας, το "Fire". Ονόμασα το κομμάτι "Το τραγούδι του Χριστόδουλου", γιατί ήταν τότε στα ντουζένια του ο μέγας Γραμματέας και φαρισαίος υποκριτής αρχιεπίσκοπος της Ελλάδος...
Ιδού και η "Τριλογία της φωτιάς που λέγαμε"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου