Ιδού η Ρόδος.... Το πήδημα έρχεται...

Ίσως να φαίνεται χαιρέκακο το κείμενο... αλλά δεν είναι. Μια κραυγή αφύπνισης είναι, αλλά και μια κραυγή ενάντια στο βόλεμα... Την Τετάρτη, λέει, θα γίνει συλλαλητήριο στη Ρόδο ενάντια στην κατάργηση των μειωμένων συντελεστών Φ.Π.Α.. Να κάνουν οι άνθρωποι, δε λέω. Γιατί - κι αυτό είναι πρωτόγνωρο για κάποιον από την ηπειρωτική Ελλάδα- όταν σε κάποια βασικά πράγματα υπάρχει ένα μίνιμουμ αυτάρκειας μόνο και πας να το ψωνίσεις και σου λένε "την Πέμπτη θα το φέρει το καράβι" (κι είναι Δευτέρα) και το καράβι αναμένεται όπως ο άγγελος στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, τί άλλο μπορεί να σημάινει παρά ότι οι συνθήκες είναι ιδιάζουσες, άρα και η αντιμετώπιση χρειάζεται να είναι ιδιαίτερη... Κι όταν ολόκληρη Ρόδος αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα, σκεφτείτε τι γίνεται στη Τήλο, στ' Αγαθονήσι, στους Φουρνους ή στα Ψαρα (κι η αναφορα σε τούτα τα νησιά ενδεικτική κι ουχί περιοριστική)...

Αλλά μάλλον δεν ήξεραν πως, όταν καίγεται του γείτονα σου η αυλή, θα 'ρθει μετά για τη δική σου η φωτιά. Διότι πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που δήλωσαν ένα παγερόν τε και ζωηρόν "απών" στα αιτήματα και τα προβλήματα της ιστορικής συγκυρίας , αδιαφορώντας για τα ζόρια που τραβάνε τόσα χρόνια οι άλλοι Έλληνες, αποκομμένοι στο δικό τους μικρόκοσμο και απορροφημένοι στα δικά τους μικροσυμφέροντα και μικροπράγματα. Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους (και εδώ πρέπει να σημειωθεί η εξαίρεση των ξενοδοχουπάλληλων, οι οποίοι φαίνεται ότι έχουνν αντιληφθεί ότι το να γίνει η Ρόδος Μπαχαμες σημαίνει ότι ντόπια και ξένα κονσόρτια - με την προσθήκη των αναγκαίων γραικύλων, πάντα βρίσκονται εύκαιροι τέτοιοι- θα εκμέταλλεύονται τεράστια ξενοδοχεία, μαζί με τους αιγιαλούς και τις παραλίες εννοείται, κι οι Ροδίτες θα μπαίνουν μόνο στην κουζίνες ή στα δωμάτια για να αλλάξουν σεντόνια και τη θάλασσα τους θα την βλέπουν με το κυάλι, κι όλα αυτά για ένα κομμάτι ψωμι... ) που κρατάνε τις τιμές στα μαγαζιά τους στουν ουρανο την ώρα που η αγοραστική δυνατότηητα μειώθηκε δραματικά, είναι οι ίδιοι νοικιάζουνε ανήλιαγες τρύπες με χρεώσεις σουίτας και παριστάνουν την Μαντάμ Σουσού, όταν αυτοί που μορφώνουν τα παιδιά τους, αυτοί που γεμίζουν τα στρατόπεδα τους, αυτοί που στελεχώνουν τις υπηρεσίες τους και τα ξενοδοχεία τους, ζητιανεύοντας σχεδόν ζητάνε μια επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων μείωση ενοικίου! Είναι οι ίδιοι που... θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα...
"[...]Ο άνθρωπος", λέει ο Σεφέρης, "είναι μαλακός και διψασμένος σαν το χόρτο,
άπληστος σαν το χόρτο, ρίζες τα νεύρα του κι απλώνουν
σαν έρθει ο θέρος
προτιμά να σφυρίξουν τα δρεπάνια στ’ άλλο χωράφι
σαν έρθει ο θέρος
άλλοι φωνάζουνε για να ξορκίσουν το δαιμονικό
άλλοι μπερδεύουνται μες στ’ αγαθά τους, άλλοι ρητορεύουν.
Αλλά τα ξόρκια τ’ αγαθά τις ρητορείες,
σαν είναι οι ζωντανοί μακριά, τι θα τα κάνεις;
[...]
Καιρός του σπείρειν καιρός του θερίζειν. [...] "

Κι η πρώτη μου αίσθηση όταν άκουσα την είδηση ήταν πως εννοείται πως θα πάω στο συλλαλητήριο, δεν έχω ξαναδει διαδήλωση με SUV... Περά από πλάκα όμως, τους στηρίζω. εκτός των ρεαλιστικών λόγων που υπαιχνίχθηκα στην αρχή και των παρεπoμένων του γνωστού ποιήματος του Μπρεχτ που δεν μας παίρνει να ξεχνάμε, και γιατί ότιδήποτε πληγώνει το θηρίο που μας απειλεί είναι ευπρόσδεκτο. Αλλά δεν τρέφω αυταπάτες! Ο αγώνας τους θυμίζει τα αιγυπτιακά βροχοπούλια. Γίνεται μια πιο επίκαιρη θέση στο δόντια του κροκόδειλου.
Παρεππιπτόντως υπάρχει κι άλλος τρόπος να μην μειωθεί η αγοραστική κίνηση... Συναγωνιστές μπορείτε να κρατήσετε τις τιμές σταθερές και να απορροφήσετε εσείς την αύξηση των συντελεστών... Δεν είναι ότι σας λείπουν κι όλας...