"Τ' όνειρο της Κυριακής" - The Ατάλαντοι

Ένα μινοράκι, παρμένο από την τελευταία "ατάλαντη" συλλογή, γραμμένο από το Στέλιο, τραγουδισμένο από την Πέπη και συνοδευόμενο από καμιά απολύτως ανάμνηση κι ανάμιξη δική μου, συνεπώς μια εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη. Διότι το τραγούδι το είχε γράψει ο Στέλιος, αφού έφυγα από την Αθήνα κι ενώ περίμενα να πάω στρατό στο χωριό μου, και δεν το είχα ακούσει. Όταν ανέβηκα εκείνο το Σαββατοκύριακο να παίξουμε, βγήκα κάποια στιγμή από εκεί που ηχογραφούσαμε γιατί είχα φλιπάρει λίγο, καθώς εμπλεκόμουν σε όλες τις προηγούμενες ηχογραφήσεις ( ήταν το εξάμηνο που έγραφα συνεχώς τραγούδια...), κι είχα πάει να πάρω αέρα. Κατά την διάρκεια της απουσίας μου ηχογραφήθηκε αυτό κι εγώ το πρωτοάκουσα μετά. Εξ ου και το ευχάριστο της έκπληξης. Και ωραίο τραγουδάκι, κι εγώ δεν είχα κοπιάσει καθόλου...

Μόνο που -καθώς κατά το συνήθειο μου περνούσα την μουσική σε ένα βίντεο, γιατί ο blogger, ως γνωστόν, δεν υποστηρίζει το ανέβασμα σκέτου ήχου- ιδέα στην ιδέα τελικά του έκανα υποτυπώδες βιντεοκλίπ..

Τ' όνειρο της Κυριακής

Έσβησα τους χρόνους, τις στιγμές,

άφησα τους μήνες μου να φύγουν,

Πόσο οι ανάγκες με τυλίγουν.

Δώσε μου μια ώρα, αν το θές.

Στις εκκλησιές ανάβω

κερί,

για να γυρίσεις πριν το πρωί...

Μα τ' όνειρο της

Κυριακής

είναι η λήθη της

φυλακής.

Άφησα το παρελθόν

νωρίς,

γύρισα στο μέλλον μου την πλάτη.

Δεν μπορώ εδώ να κλείσω μάτι!

Πάρε με στο σήμερα! Μπορείς...

Χάθηκα στα λόγια της σιωπής.

Όλη μου η ζωή ένα

βιβλίο.

Σκέπασα την λύπή με το κρύο,

σού ΄χω ένα δώρο,

αν φανείς.