Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Βράδυ, (Το πρώτο μου τραγούδι)

Αγαπητέ αναγνώστη και ακροατή, είναι καιρός που δεν έχω ανεβάσει τραγουδάκι... Αν νόμισες πως μου τελειώσανε και ξεμπέρδεψες ή γλύτωσες, ατύχησες ... Έιναι καμιά πενηνταριά ακόμα . Α! Όλα κι όλα... Άμα κάνω κάτι,  το κάνω... Ή έχεις πάθη ή δεν έχεις! Άρα κι έσυ, καλέ μου άνθρωπε, ή έχεις πάθει ή δεν έχεις...
Οταν ήμουν πιτσιρικάς κάποια στιγμή αποφάσισα να φτιάξω τραγούδια... Μουσική δεν ήξερα! Στίχους δεν έγραφα! Πτοήθηκα? Όχι... Έπιασα, που λέτε, την προσωπική μου Βίβλο της εποχής, τα "Άπαντα" του Καρυωτάκη, βρήκα ένα ποιηματάκι που λεγότανε "Βράδυ" (δεν θυμάμαι γιατί διάλεξα αυτό) και α καπέλα έφτιαξα το πρώτο μου τραγούδι...  Χρόνια μετά, που έμαθα τα λίγα που ξέρω,  τιμής ένεκεν σκέφτηκα να ασχοληθώ μαζί του και έπιασα και  εναρμόνισα την πρωτόλεια αυτή μελωδία...
Τώρα, υπάρχουν κάποια τραγούδια τα οποία τα ονομάζω "με την πρώτη".  Η πρώτη φορά που τα "φόρμαρα" είναι και η καλύτερη και κάθε μεταγενέστερη προσπάθεια αδυνατεί να τα πάει παρακάτω. Λίγες φορές είναι γιατί με τη πρώτη  έφτασα στο μέγιστο... Συνήθως είναι  γιατί δεν θυμάμαι πως παίζονται, κάθως κάτι αυτοσχεδίασα και μετά το ξέχασα, ή  γιατί απλά δεν έχω την ικανότητα...  Αυτό το τραγουδάκι ανήκει σ' αυτή τη κατηγορία. Ούτε θυμάμαι τι έπαιζα, ούτε ξέρω τι να το κάνω... Για αυτό και είναι μονοφωνική η ηχογράφηση... Έτσι έτυχε τότε, έτσι έμεινε... Έ, και για να το εξωραΐσω το πράγμα και να μην σε χάσω από αναγνώστη/ακροατή,  έκατσα και του έκανα ένα βίντεο...


Βράδυ- Κ. Καρυωτάκης

Τα παιδάκια που παίζουν στ' ανοιξιάτικο δείλι
-μια ιαχή μακρυσμένη-,
τ'αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη
ψιθυρίζει και μένει,

τ'ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρα μου,
ένα τραίνο που θα' ρχέται από μια άγνωστη χώρα,
τά χαμένα όνειρα μου,

οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που πέφτει
ολοένα στην πόλη,
στων ανθρώπων την όψη, στ' ουρανού τον καθρέφτη,
στη ζωή μου τώρα όλη...


Υ.Γ.: Αν θέλεις, καλέ μου άνθρωπε, να ξεπεράσεις το σοκ, υπάρχει και αυτή η ερασιτεχνική (με την κυριολεκτική σημασία αυτή τη φορά) μελοποίηση...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου