Πάμε να φύγουμε

  Λοιπόν, βάζουμε στο μπλέντερ μνήμες από τον Αίσωπο, ανακατεύουμε με το σχετικό ποίημα του Παπαντωνίου, θαρρώ, "Τον αετό τον κλείσανε μέσα σ' ένα κοτέτσι κι ο κόκορας τον ρώτησε γιατί πικραίνεσαι έτσι που τα 'χεις  όλα τώρα και το νερό στον τόπο του και το φαΐ στην ώρα" καιταλοιπάδενθυμάμαιάλλο, προσθέτουμε ένα ακαθορίστου προελεύσεως "γιό του ανέμου", μάλλον για να βγαίνει η ρίμα, πασπαλίζουμε με δυο πρεζούλες επιθυμία  ματαιωμένης φυγής που γίνεται αναχώρηση, φτιάχνουμε ένα στίχο,  περιμένουμε να μεγαλώσουμε, παίρνουμε μια κιθάρα, κουτσά στραβά την γρατζουνάμε , φτιάχνουμε ένα γκρουπάκι, μας έρχονται μελωδίες, βρίσκουμε το παλιό εφηβικό σκαρίφημα, κολλάμε με τους λαϊκούς δρόμους, μελοποιούμε το στιχούργημα σε ρυθμό χιτζάζ, κάνουμε την αρχική φράση ένα είδος γέφυρας, προσθέτουμε μια δόση αμανέδων, πάμε φαντάροι, γυρίζουμε, προσθέτουμε ένα κακοηχογραφημένο αλλά αρκετά ακριβές ώστε να εκθέτει τη φωνή ταξίμι με μπουζουκοκίθαρο, βάζουμε το φίλο μας τον Τζέλ να παίζει τουμπελέκι και να προσπαθεί να μας προλάβει (Δεν τον αφήνουμε!) και  "Πάμε να φύγουμε"... 

Πάμε να φύγουμε

Πάμε να φύγουμε μακριά

όσο προφταίνουμε, εαυτέ μου,

τώρα που έχουμε καρδιά. 

Πάρε μας, γιε του ανέμου

να μας γυρίσεις στα στενά

σοκάκια αυτού του κόσμου

και στα θλιμμένα δειλινά.

Εσύ, εγώ κι ο εαυτός μου. 

Πάμε να φύγουμε!

Πάμε να φύγουμε!

Πάμε να φύγουμε........ 

Πριν μας προλάβει η ζωή 

και πριν μας ξεπεράσει,

να βρούμε μια  γλυκειά πλήγή

που θα μας ξεγελάσει.

Μα, κρίμα, εσύ δεν με ακούς

μένεις στις ίδιες μνήμες.

Κοιτάς ψηλά τους αετούς

και μένεις με τις χήνες. 

Να φύγουμε κινήσαμε

κι απλά αναχωρούμε.

Ελπίδες πίσω αφήσαμε.

Μονάχα προχωρούμε...