The passion of lovers (is for death) - Low bap από τις Κουκουβάουνες.

Previously in "Ταπεινή Τέχνη": Ο Κακός Λύκος αναθυμάται εμπειρίες του από το στρατό και πιο συγκεκριμένα τη γνωριμία του με το Θωμά, τον νοσοκόμο, τον ερωτευμένο απέλπιδα με τη μικρή ενζενύ, που αμφιβάλλω αν έμαθε ποτέ για τον έντονο έρωτα που προκάλεσαν τα τσακίρικα της μάτια, και τα μελαγχολικά στιχάκια του. 

  .... Μέσα, λοιπόν, στον πάκο με τους στίχους του Θωμά, που μου έμειναν αμανάτι όταν πήραμε κι οι δυο μετάθεση κι έχασα το τηλέφωνο του,  ήταν και ένα ελληνόφωνο ποιηματάκι, μετάφραση από τον ίδιο δικών του αγγλικών στίχων,  με τίτλο "Passion of lovers (is for death)".  Ήταν επηρεασμένο, το ποιηματάκι, από το ομώνυμο τραγούδι των "Bauhaus". Αφηγείται την ιστορία ενός βαθύτατα ερωτευμένου ανθρώπου που σχεδόν παραλογίζεται από την ένταση του χωρίς ανταπόκριση έρωτά του και προκαλεί ανησυχία  στην γειτονιά, ενώ  εκείνος,  καθαγιασμένος και παραληρώντας από τα αισθήματα του, τους οικτίρει, με τη σειρά του, που δεν έζησαν κι αυτοί έναν τέτοιο μεγάλο  και φλεγόμενο έρωτα και για αυτό και δεν τον νοιώθουν.  Ήταν το  εκείνο είδος του στίχου που για κάποιο λόγο, ενώ στα αγγλικά φαντάζει τραγικά μελοδραματικό και ρομαντικά βαθύ, στα ελληνικά ακούγεται  αμήχανο σαν φτωχός συγγενής, θλιβερό σαν κακοβαμμένη τραβεστί, σιωπηλό και φοβισμένο σαν προσφυγόπουλο, εν ολίγοις εκτός κλίματος  Και σκέφτηκα κι εγώ έτσι να το  προσεγγίσω, εκτός του συνηθισμένου μου κλίματος... Κι έτσι γεννήθηκε το πρώτο μου ραπ,  αυτός ο low bab -κατά κάποιον τρόπο-  μουσικός πειραματισμός που θα ακούσετε...

   Και γιατί λέω πειραματισμός?  Αν θυμάμαι καλά, κάποτε, ήταν το μυαλό μου έκπαγλη γιορτή κι αυτό σήμαινε ότι  μου ερχότανε συχνά ιδέες, έμπνευση το λένε, και δεν έχει σημασία αν η ιδέα είναι καλή, κακή, ολοκληρωμένη, ημιτελής, αν ολοκληρώθηκε ή εάν έμεινε μισή... Κυριαρχούσε επάνω μου (ο όρος ως "αγγλισμός"), δεν είχα στο νου τίποτα άλλο παρά αυτή και έπρεπε άμεσα, ανεξαρτήτως συνθηκών, να ασχοληθώ μαζί της... 

  Η ιδέα ήταν να το κάνω ραπ και να χρησιμοποιήσω ως λούπα  κομμάτια  από το αρχικό τραγούδι των Bauhαus. Κι όρμησα να την πραγματοποιήσω, να μην την ξεχάσω, να κάνω ένα προσχέδιο τουλάχιστον. Υπό τη συνοδεία του  drum machine  του αρμονίου, ηχογράφησα ένα βιαστικό και γρήγορο ραπάρισμα των στίχων  με την πρόθεση αργότερα φτιάξω ένα πιο προσεγμένο. Έπειτα  έβαλα την ηχογράφηση στο κασσετόφωνο να παίζει κι την έγραψα μαζί με  μια ρυθμική κιθάρα σε μιαν άλλη κασέτα. Πήρα την τελευταία κασέτα, την έβαλα να παίζει  κι έπαιξα  ένα ριφάκι στο αρμόνιο και γραφήκανε μαζί σε μια άλλη κασέτα. Μετά, προσπάθησα να βάλω αποσπάσματα από το τραγούδι των  Βauhause. Έβαλα το τραγούδι να παίζει κι αντέγραφα σε μια άλλη κασέτα τα μέρη που τραγουδούσε "The passion of lovers is for death". Έπειτα την πήρα, έβαλα  το δικό μου τραγούδι να παίζει από μια κασέτα  και στο τέλος κάθε στροφής πατούσα από μια άλλη κασέτα  τους Bauhaus και  γραφότανε όλο μαζί "μονταρισμένο" σε μια τρίτη κασέτα, σε ένα άλλο κασετόφωνο. Το αρχικό πλάνο ήταν να δημιουργήσω  κλιμακωτά ένα είδος σασπένς. Σε κάθε στροφή να ακούγεται μόνο το "the passion of lovers is for" ως προοικονομία  και μόνο μετά την τελευταία στροφή να ακούγεται ολοκληρωμένη η φράση ως προσήμανση: "The passion of lovers is for death" >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Μόνο που κάτι δε μέτρησα σωστά κι ακούστηκε λίγο νωρίτερα... Κι έμεινε, όπως και το κακό ραπάρισμα, γιατί κάποια στιγμή κατάλαβα... αυτό ήταν, τέλειωσε το καντήλι της ιδέας, κατασιγάστηκε η επιθυμία κι η ιδέα μοιραία αφοπλίστηκε από κάθε δημιουργική ορμή... Και για αυτό λέω  "πειραματισμός"...