Η παρούσα ανάρτηση αποτελεί αναδημοσίευση προγενέστερης ανάρτησης στο "afterschoolbar". Επειδή, εν πολλοίς, πρόκειται για κείμενο με προσωπικό χαρακτήρα, το μεταφέρω κι εδώ ένεκα της επετείου.
Τι γίνεται ένας επαναστάτης, όταν τελειώσει η επανάσταση?
Ας δούμε πώς τελείωσαν τις μέρες τους κάποιοι Έλληνες επαναστάτες.
Αναμφίβολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι ο Μπότσαρης, ο Διάκος, Παπαφλέσσας, ο Ολύμπιος και οι άλλοι που πέθαναν στη μάχη ήταν τυχεροί… Εντάξει, δεν θα επιμείνω για τον Διάκο…
Για το Καραϊσκάκη, μολονότι πέθανε στην μάχη τυπικά, τείνει να θεωρηθεί ορθή ιστορικά η θεωρία συνωμοσίας που αναπτύχθηκε αμέσως μετά τον θάνατο του . Ότι σκοτώθηκε από φίλια πυρά. Η παράταξη, δηλαδή, που αποτελούνταν από προεστούς, Φαναριώτες και ιεράρχες , οργάνωσε την δολοφονία του, επειδή δεν μπορούσε να τον ελέγξει και φοβόταν την φήμη του.
Η ίδια παράταξη, με εκτελεστικά όργανα τον Γκούρα και τον Παπά- Τριανταφυλίνα, οργάνωσε νωρίτερα την δολοφονία του φυλακισμένου στην Ακρόπολη Ανδρούτσου. Τον στραγγάλισαν με ένα σκοινί και πέταξαν τον σώμα του από τον βράχο της Ακρόπολης, τάχα ότι αυτοκτόνησε. Η εντελώς ερασιτεχνική σκηνοθεσία τους δεν έπεισε κανένα.
Ένα από τα πρώτα θύματα εκκαθαρίσεων τέτοιου τύπου, ήταν ο Αντώνης Οικονόμου. Κήρυξε την Επανάσταση στην Ύδρα πάρα την θέληση των πλοιοκτητών και των προκρίτων. Αυτοί, αφού προσπάθησαν ανεπιτυχώς με κατασκευάσμένες κατηγορίες να τον βγάλουν από τη μέση με νομιμοφανή μέσα, κατόρθωσαν, πάρα τις προσπάθειες του Κολοκοτρώνη να το αποτρέψει, να τον δολοφονήσουν.
Η Μπουμπουλίνα υπήρξε η μόνη γυναίκα που έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρίας. Έπεσε θύμα μιας οικογενειακής διαμάχης με φημολογούμενες πολιτικές προεκτάσεις. Στον εμφύλιο διαμαρτυρήθηκε έντονα για την δολοφονία του γαμπρού της Πάνου και την φυλάκιση του συμπέθερου της Θοδωρή Κολοκοτρώνη, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στις Σπέτσες. Σε μια σύγκρουση φατριών στις Σπέτσες σκοτώθηκε από συγγενικό της πρόσωπο.
Ο Κολοκοτρώνης, αφού κατά την διάρκεια των εμφυλίων πολέμων στερήθηκε τον γιο του Πάνο, τον οποίον σκότωσαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι είτε αντ’ αυτού είτε ως προειδοποίηση, αφέθηκε να συλληφθεί από αυτούς, ώστε να μην κλιμακωθεί η ένταση, και φυλακίστηκε στο Ναύπλιο στο υπόγειο κελί που είδατε πρόσφατα, όσοι πήγατε εκδρομή. Μετεπαναστατκά θεωρήθηκε υπεύθυνος συνωμοσίας από τον Όθωνα, φυλακίστηκε εκ νέου, δικάστηκε και καταδικάστηκε στην ποινή του θανάτου, η οποία δεν εφαρμόστηκε μόνο και μόνο γιατί βρέθηκαν δυο δικαστές, ο Τερτσέτης και ο Πολυζωίδης, που αρνήθηκαν να υπογράψουν την θανατική καταδίκη, πράγμα που προκάλεσε διώξεις και για τους ίδιους μετά.
Ο Νικήτας (Νικηταράς) Σταματελόπουλος, ανιψιός τους Κολοκοτρώνη, θεωρήθηκε ότι εμπλέκεται σε συνωμοσία εναντίον του Όθωνα, δικάστηκεκαι αθωώθηκε.Παρ’ όλα αυτάφυλακίστηκε, έχασε την όραση του στην φυλακή και, μετά την αποφυλάκιση του, η πατρίδα «γενναίως» μερίμνησε για την περίπτωση του, ορίζοντας του μέρα επαιτείας. Κάθε Πέμπτη πήγαινε μπροστά σε μια εκκλησία και ζητιάνευε… Αποκαταστάθηκε μετά την Επανάσταση του 1843. Την ίδια εποχή ο πρόκριτος Ανδρέας Λόντος σπαταλούσε στα για τα μάτιας μιας ουγγαρέζας χορεύτριας την περιουσία που είχε μαζέψει τυρρανώντας προεπαναστατικά ως κοτζαμπάσης το λαό της Βόστιτσας (Αίγιο) και έμενε στην ιστορία εκφωνώντας την ώρα που πουλούσε το τελευταίο του αμπέλι την παροιμιώδη φράση "ας πάει και το παλιάμπελο".
Ο Μακρυγιάννης έμαθε γράμματα σε μεγάλη ηλικία μόνο και μόνο για να αφηγηθεί τα πράγματα που έζησε, γιατί ήταν ο μόνος τρόπος διαμαρτυρίας και αποκάλυψης των ραδιουργιών της εποχής. Ήταν από τους πρωτεργάτες της επανάστασης του 1843, τιμήθηκε με το βαθμό του στρατηγού. Αργότερα όμως, έπεσε σε δυσμένεια, θεωρήθηκε συνωμότης εναντίον του Όθωνα, και δικάστηκε με το ερώτημα του θανάτου. Στην φυλακή, επιδεινώθηκαν τα παλιά του τραύματα, έχασε τα λογικά του και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μισότρελος και απομονωμένος στο χτήμα του. Τουλάχιστον αυτός έζησε, έστω και μέσα στο θολωμένο του μυαλό, την αναγνώριση των προσπαθειών του από τον λαό, στους πανηγυρισμούς για την έξωση του Όθωνα.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, μονόχειρας ήδη από τον τραυματισμό του σε μάχη του ρωσικού στρατού του οποίου ήταν μέλος, μετά την αποτυχία της επανάστασης στη Μολδοβλαχία πέρασε στην Αυστρία και, μολονότι δεν είχε την μοίρα του Ρήγα, τον οποίο οι Αυστριακές αρχές παρέδωσαν στους Τούρκους που τον εκτέλεσαν, φυλακίστηκε ως το 1827, εξασθένησε ο οργανισμός του, εξαιτίας των παλιών τραυμάτων του και της λύπης του για την αποτυχία της επανάστασης, και πέθανε από έμφραγμα μόνος και παραγκωνισμένος δυο μήνες μετά.
Η Μαντώ Μαυρογένους διακρίθηκε και στα πεδία των μαχών και των ναυμαχιών και εκτός. Χρησιμοποιώντας την μεγάλη προσωπική της περιουσία, έφτιαξε ένα στόλ΄σκο και παρενοχλούσε τον τουρκικό στόλο, κήρυξε την επανάσταση στη Μύκονο και διεθνοποίησε τον Αγώνα μέσω της επιστολής της στις Γαλλίδες γυναίκες. Εκτός από φλογερή επαναστάτρια όμως ήταν και φλογερή γυναίκα. Σφόδρα ερωτευμένη με τον Δημήτριο Υψηλάντη, όταν θεώρησε, μάλλον αδίκως, ότι ο Υψηλάντης είχε σκοπό να την εγκαταλείψει, πήγε στο Ναύπλιο όπου γνωστοποιούσε το γεγονός αυτό παντού και με κάθε τρόπο, με σκοπό την εκδίκηση. Το γεγονός αυτός εκμεταλλεύτηκε ο Κωλέτης για να μειώσει την φήμη από τις πολεμικές της επιτυχίες. Κι αφού, ραδιουργώντας με διάφορους τρόπους, την εκμηδένισε ηθικά, την εξανάγκασε να αποσυρθεί στην Πάρο, όπου πέθανε μόνη, ξεχασμένη και πάμφτωχη.
Ο Δημήτριος Υψηλάντης, πάλι, συντρίφτηκε ανάμεσα στην άτυχη ερωτική του σχέση με την Μαντώ και στην συγγένεια του με τον Αλέξανδρο, καθώς μέσω αυτού οι προεστοί ήθελαν να χτυπήσουν τον αδερφό του. Τα φιλελεύθερα και δημοκρατικά φρονήματα του και η δημοφιλία του στις τάξεις του λαού, επέτειναν την κατάσταση. Ο Υψηλάντης δεν άντεξε. Αρρώστησε και πέθανε σε νεαρή ηλικία.
Συμπέρασμα όλων αυτών?
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει.
Ήτοι, Κωλέτηδες, Μαυροκορδάτοι και τέτοιοι, σύνταξαν και παρέδωσαν έναν τέλειο, υποδειγματικό και ολοκληρωμένο οδηγό, για το πώς να καπηλεύεσαι το αίμα των άλλων….
Τι γίνεται ένας επαναστάτης, όταν τελειώσει η επανάσταση?
Ας δούμε πώς τελείωσαν τις μέρες τους κάποιοι Έλληνες επαναστάτες.
Αναμφίβολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι ο Μπότσαρης, ο Διάκος, Παπαφλέσσας, ο Ολύμπιος και οι άλλοι που πέθαναν στη μάχη ήταν τυχεροί… Εντάξει, δεν θα επιμείνω για τον Διάκο…
Για το Καραϊσκάκη, μολονότι πέθανε στην μάχη τυπικά, τείνει να θεωρηθεί ορθή ιστορικά η θεωρία συνωμοσίας που αναπτύχθηκε αμέσως μετά τον θάνατο του . Ότι σκοτώθηκε από φίλια πυρά. Η παράταξη, δηλαδή, που αποτελούνταν από προεστούς, Φαναριώτες και ιεράρχες , οργάνωσε την δολοφονία του, επειδή δεν μπορούσε να τον ελέγξει και φοβόταν την φήμη του.
Η ίδια παράταξη, με εκτελεστικά όργανα τον Γκούρα και τον Παπά- Τριανταφυλίνα, οργάνωσε νωρίτερα την δολοφονία του φυλακισμένου στην Ακρόπολη Ανδρούτσου. Τον στραγγάλισαν με ένα σκοινί και πέταξαν τον σώμα του από τον βράχο της Ακρόπολης, τάχα ότι αυτοκτόνησε. Η εντελώς ερασιτεχνική σκηνοθεσία τους δεν έπεισε κανένα.
Ένα από τα πρώτα θύματα εκκαθαρίσεων τέτοιου τύπου, ήταν ο Αντώνης Οικονόμου. Κήρυξε την Επανάσταση στην Ύδρα πάρα την θέληση των πλοιοκτητών και των προκρίτων. Αυτοί, αφού προσπάθησαν ανεπιτυχώς με κατασκευάσμένες κατηγορίες να τον βγάλουν από τη μέση με νομιμοφανή μέσα, κατόρθωσαν, πάρα τις προσπάθειες του Κολοκοτρώνη να το αποτρέψει, να τον δολοφονήσουν.
Η Μπουμπουλίνα υπήρξε η μόνη γυναίκα που έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρίας. Έπεσε θύμα μιας οικογενειακής διαμάχης με φημολογούμενες πολιτικές προεκτάσεις. Στον εμφύλιο διαμαρτυρήθηκε έντονα για την δολοφονία του γαμπρού της Πάνου και την φυλάκιση του συμπέθερου της Θοδωρή Κολοκοτρώνη, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στις Σπέτσες. Σε μια σύγκρουση φατριών στις Σπέτσες σκοτώθηκε από συγγενικό της πρόσωπο.
Ο Κολοκοτρώνης, αφού κατά την διάρκεια των εμφυλίων πολέμων στερήθηκε τον γιο του Πάνο, τον οποίον σκότωσαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι είτε αντ’ αυτού είτε ως προειδοποίηση, αφέθηκε να συλληφθεί από αυτούς, ώστε να μην κλιμακωθεί η ένταση, και φυλακίστηκε στο Ναύπλιο στο υπόγειο κελί που είδατε πρόσφατα, όσοι πήγατε εκδρομή. Μετεπαναστατκά θεωρήθηκε υπεύθυνος συνωμοσίας από τον Όθωνα, φυλακίστηκε εκ νέου, δικάστηκε και καταδικάστηκε στην ποινή του θανάτου, η οποία δεν εφαρμόστηκε μόνο και μόνο γιατί βρέθηκαν δυο δικαστές, ο Τερτσέτης και ο Πολυζωίδης, που αρνήθηκαν να υπογράψουν την θανατική καταδίκη, πράγμα που προκάλεσε διώξεις και για τους ίδιους μετά.
Ο Νικήτας (Νικηταράς) Σταματελόπουλος, ανιψιός τους Κολοκοτρώνη, θεωρήθηκε ότι εμπλέκεται σε συνωμοσία εναντίον του Όθωνα, δικάστηκεκαι αθωώθηκε.Παρ’ όλα αυτάφυλακίστηκε, έχασε την όραση του στην φυλακή και, μετά την αποφυλάκιση του, η πατρίδα «γενναίως» μερίμνησε για την περίπτωση του, ορίζοντας του μέρα επαιτείας. Κάθε Πέμπτη πήγαινε μπροστά σε μια εκκλησία και ζητιάνευε… Αποκαταστάθηκε μετά την Επανάσταση του 1843. Την ίδια εποχή ο πρόκριτος Ανδρέας Λόντος σπαταλούσε στα για τα μάτιας μιας ουγγαρέζας χορεύτριας την περιουσία που είχε μαζέψει τυρρανώντας προεπαναστατικά ως κοτζαμπάσης το λαό της Βόστιτσας (Αίγιο) και έμενε στην ιστορία εκφωνώντας την ώρα που πουλούσε το τελευταίο του αμπέλι την παροιμιώδη φράση "ας πάει και το παλιάμπελο".
Ο Μακρυγιάννης έμαθε γράμματα σε μεγάλη ηλικία μόνο και μόνο για να αφηγηθεί τα πράγματα που έζησε, γιατί ήταν ο μόνος τρόπος διαμαρτυρίας και αποκάλυψης των ραδιουργιών της εποχής. Ήταν από τους πρωτεργάτες της επανάστασης του 1843, τιμήθηκε με το βαθμό του στρατηγού. Αργότερα όμως, έπεσε σε δυσμένεια, θεωρήθηκε συνωμότης εναντίον του Όθωνα, και δικάστηκε με το ερώτημα του θανάτου. Στην φυλακή, επιδεινώθηκαν τα παλιά του τραύματα, έχασε τα λογικά του και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μισότρελος και απομονωμένος στο χτήμα του. Τουλάχιστον αυτός έζησε, έστω και μέσα στο θολωμένο του μυαλό, την αναγνώριση των προσπαθειών του από τον λαό, στους πανηγυρισμούς για την έξωση του Όθωνα.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, μονόχειρας ήδη από τον τραυματισμό του σε μάχη του ρωσικού στρατού του οποίου ήταν μέλος, μετά την αποτυχία της επανάστασης στη Μολδοβλαχία πέρασε στην Αυστρία και, μολονότι δεν είχε την μοίρα του Ρήγα, τον οποίο οι Αυστριακές αρχές παρέδωσαν στους Τούρκους που τον εκτέλεσαν, φυλακίστηκε ως το 1827, εξασθένησε ο οργανισμός του, εξαιτίας των παλιών τραυμάτων του και της λύπης του για την αποτυχία της επανάστασης, και πέθανε από έμφραγμα μόνος και παραγκωνισμένος δυο μήνες μετά.
Η Μαντώ Μαυρογένους διακρίθηκε και στα πεδία των μαχών και των ναυμαχιών και εκτός. Χρησιμοποιώντας την μεγάλη προσωπική της περιουσία, έφτιαξε ένα στόλ΄σκο και παρενοχλούσε τον τουρκικό στόλο, κήρυξε την επανάσταση στη Μύκονο και διεθνοποίησε τον Αγώνα μέσω της επιστολής της στις Γαλλίδες γυναίκες. Εκτός από φλογερή επαναστάτρια όμως ήταν και φλογερή γυναίκα. Σφόδρα ερωτευμένη με τον Δημήτριο Υψηλάντη, όταν θεώρησε, μάλλον αδίκως, ότι ο Υψηλάντης είχε σκοπό να την εγκαταλείψει, πήγε στο Ναύπλιο όπου γνωστοποιούσε το γεγονός αυτό παντού και με κάθε τρόπο, με σκοπό την εκδίκηση. Το γεγονός αυτός εκμεταλλεύτηκε ο Κωλέτης για να μειώσει την φήμη από τις πολεμικές της επιτυχίες. Κι αφού, ραδιουργώντας με διάφορους τρόπους, την εκμηδένισε ηθικά, την εξανάγκασε να αποσυρθεί στην Πάρο, όπου πέθανε μόνη, ξεχασμένη και πάμφτωχη.
Ο Δημήτριος Υψηλάντης, πάλι, συντρίφτηκε ανάμεσα στην άτυχη ερωτική του σχέση με την Μαντώ και στην συγγένεια του με τον Αλέξανδρο, καθώς μέσω αυτού οι προεστοί ήθελαν να χτυπήσουν τον αδερφό του. Τα φιλελεύθερα και δημοκρατικά φρονήματα του και η δημοφιλία του στις τάξεις του λαού, επέτειναν την κατάσταση. Ο Υψηλάντης δεν άντεξε. Αρρώστησε και πέθανε σε νεαρή ηλικία.
Συμπέρασμα όλων αυτών?
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει.
Ήτοι, Κωλέτηδες, Μαυροκορδάτοι και τέτοιοι, σύνταξαν και παρέδωσαν έναν τέλειο, υποδειγματικό και ολοκληρωμένο οδηγό, για το πώς να καπηλεύεσαι το αίμα των άλλων….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου