Αυτή η λάτιν-ροκ τσιφτετελοειδής διασκευή δεν ξέρω τι ήθελε να γίνει όταν ήταν μικρή, ξέρω ότι δεν είχε πρόθεση να είναι ξεψυχισμένη...Το σολάρισμα της εισαγωγής και το γεμισμάτων με την φωνή θέλει αέρα, μην νομίζετε... Σε κάποιους ίσως θα φανεί κωμική. Πάντως, πιο κωμική και από την εκτέλεση μου είναι η αξίωση του Καζαντζίδη της μουσικής του τραγουδιού... Καημένοι Ινδοί! Μια ζωή στην εκμετάλλα...Οκ, το ξέρω ότι ο τίτλος είναι "Η πιο παλιά ιστορία")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου