Πρόκειται για ένα τραγούδι αποχαιρετισμού σε μια καλή μου φίλη (σκέτα φίλη) που έφευγε... Χρησιμοποίησα στους στίχους τη συγκολλητική μέθοδο με εσωτερικές αναφορές και υπαινιγμούς σε πράγματα που σχετίζονται με την καθημερινή μας συναναστροφή και είχαν ιδιαίτερη σημασία για μας ... Η λέξη με την έννοια της ερμηνείας. Ας πούμε η φράση "τριαντάφυλλα ιδρωμένα" ήταν ένα σαρδάμ που έκανε ή έκανα (δεν θυμάμαι) και μας είχε φανεί πολύ ποιητικό και το λέγαμε συχνά, ένα inside slogan (και ενεός ο γράφων μόλις ανακάλυψε ότι η φράση υπάρχει σε ποίημα του Αγγελάκα... Mon Dieu!). Το "ενοχλώ;" ήταν η φράση με την οποία ξεκινούσε κάθε της τηλεφωνο. Και ούτω καθεξής...Φαντάζομαι για όλους του υπόλοιπους θα είναι ακατανόητοι ή παράλογοι....
8-----8
Τρεις παρά δέκα το πρωί δεν μπόραγα να κοιμηθώ
και το ραδιόφωνο έπαιζε μονάχα μαλακίες
και της Χριστίνας οι χορδές χαμένες ευκαιρίες
Φτιάχνω τριπλό καφέ και τζουπ... Χτυπάει το τηλέφωνο
και με ρωτάς : "Ενοχλώ;"
Δεν ενοχλέις και το ξέρεις...
Για όσα λες πως είναι αργά εξαίρεσε με μένα.
Δέσε το κόμπο ξέροντας την φοβερή μου μνήμη.
Να σαι καλά και πάντοτε να έχεις για βενζίνη
ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα ιδρωμένα.
Για να 'ναι πάντα εν πλώ
η ταξιδιάρα ψυχή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου