με τον Ηλία και στο μέλλον θα ανεβάσω και εδώ. Μέσα σε αυτά, στο τέλος, ήταν και μια μελώδική και ατμοσφαιρική διασκευή του Στέλιου στο - καινούριο τότε - τραγούδι "Μέρες αδέσποτες", των - φρέσκων τότε- "Συνήθων Υπόπτων" . Τελείωνε την πρώτη πλευρά της κασσέτας κι επειδή δεν χωρούσε, το ξαναεβαζε στην αρχή της δεύτερης. Φευ, όμώς! Δεν είχε κολλήσει αυτοκολλητάκι στην κασσέτα κι εγώ αργότερα πήγα κι έγραψα επάνω κι όταν το κατάλαβα ήταν αργά. Είχε μείνει μόνο το ατελείωτο της πρώτης πλευράς... Δέκα χρόνια τώρα, ο αχαΐρευτος, μου τάζει ό,τι θα μου δώσει άλλη κόπια, πλην ματαίως. Λέει ότι δεν την βρίσκει, βασικά βαριέται να ψάξει... Γνωστός τεμπέλαρος γαρ... Κι εγώ, επειδή μ' άρεσε κι ήθελα να το ανεβάσω εδώ, έπιασα και το μόνταρα. Έβαλα όσο είχα, άφησα κενό σε ότι λείπει από το δεύτερο κουπλέ και ξαναέβαλα το ρεφραίν όπως ακούγεται στο μέρος που έχει διασωθεί και βουαλά.... 
Σαν και σένα μ' ένα κόμπο στο λαιμό
σε ώρες άσχετες ξεσπάω το θυμό
σαν κι εσένα στις πλατείες της σιωπής
τον ίσκιο μου τραβάω
Σαν κι εσένα διαμελίζομαι στο φως
μες σ' αυτό το πλαστικό το καθεστώς
και τη νύχτα στα κομμάτια μου γυρνώ
και τα ξανακολλάω
Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μου
μέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μου
σημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόν
και με στρίμωξαν σ' ατέλειωτο κρυφτό
Σαν κι εσένα το πρωί στην αγορά
ψάχνω ένα φτηνό ζευγάρι φτερά
μου πουλούν κάτι κλεμμένα τελικά
κι όμως επιμένω
Παίρνω φόρα και ζυγίζω τον καιρό
το κορμί μου στο κενό να εμπιστευτώ
και ξεχνάω πως κι αυτό τον ουρανό
τον έχουν πουλημένο
Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μου
μέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μου
σημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόν
και με στρίμωξαν σ' ατέλειωτο κρυφτό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου