Απογραφές καταστροφές. (Απογραφικό memoir)

 Πιθανότατα η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με την απογραφή ήταν εκείνη του Ηρώδη, γιατί στην απογραφή του 1981, η οποία ήταν η πρώτη που  έζησα, δεν θυμάμαι να αναρωτήθηκα τι πράγμα ήταν αυτό.

Αντίθετα, θυμάμαι το νταβαντούρι. Εκεί που τα Τσέρια είχαν αρχίσει να ερημώνουν, εκείνη την ημέρα ξαφνικά πλημμυρίσανε κόσμο, πολλοί από τους οποίους είχαν έρθει και με μισθωμένα λεωφορεία. Φαντάζομαι για να ενισχύσουν το χωριό  και να φαίνεται πολυπληθές, γιατί η απογραφή γινόντανε μια μέρα μόνο και κάθε άνθρωπος απογραφόταν στο μέρος που βρισκόταν την συγκεκριμένη μέρα. . Κατά τα λοιπά, θυμάμαι ήταν το  έντονο άγχος να απογραφούν όλοι και να αποκτήσουν το δελτίο απογραφείς για να αποφύγουν τυχόν κυρώσεις με τις οποίες απειλούσε το κράτος όσους δεν απογραφούν,  γιατί ακόμα δεν είχε πεθάνει το δεξιό κράτος τιμωρός που τιμωρούσε την αποχή από τις εκλογές ή την απογραφή, ενώ το ίδιο απείχε σε όλα τα υπόλοιπα- στα Κοψολαιμέικα δρόμος δεν υπήρχε ούτε ηλεκτρικό, ούτε τηλέφωνο και το νερό είχε έρθει πριν κάνα δυο χρόνια. Στα πλαίσια αυτά μου έκανε μεγάλη εντύπωση που, κόντρα σε αυτήν την πανστρατιά των Τσεριωτών να απογραφούν στα Τσέρια,  οι οδηγοί των λεωφορείων δεν νοιάστηκαν να πάνε να απογραφούν στον τόπο τους.  Το άλλο που θυμάμαι ήταντο  άγχος της μάνας μου που είχε προφωνήσει τον αδερφό μου τον Πάνο που ήταν φοιτητής να κρυφτεί να μην τον βρουν οι απογραφείς γιατί είχαν κανονίσει με τον γραμματέα του χωριού να τον απογράψουν ψευδώς στο χωριό. Κι αγχωνότανε μήπως βγει πουθενά και τον διπλοαπογράψουνε και έτσι να αποκαλυφθεί η τεράστια απάτη μας. Αργότερα έμαθα ότι το ίδιο κάνανε και άλλοι από το Κοψολαιμέικα  και ότι ο σκοπός ήταν να φαινόμαστε πολλοί ώστε να δικαιολογείται το να μας βάλει η ΔΕΗ ρεύμα. Διότι αντιμετωπίζαμε το παράλογο στα 500 μέτρα απόσταση από εμάς  να περνάνε οι κολόνες από τα Πάνω Τσέρια στα Κοτσιμαρέικα και εμείς να είμαστε με το  λυχνάρι και λάμπες πετρελαίου. Εν τέλει, πάντως, η απάτη απέδωσε και τη Μεγάλη Βδομάδα του '84 ήρθε το ρεύμα στο χωριό. 

   Στην απογραφή του 1991, ήμουν εγώ εκείνος που ψευδοαπογράφηκε-για τα αδέρφια μου δεν ξέρω.-, δεν θυμάμαι για ποιον λόγο  Εκείνη τη χρονιά έμενα στην Αθήνα και διάβαζα δεύτερη φορά για τις Πανελλήνιες, αλλά απογράφηκα πάλι στα Κοψολαιμέικα, ψευδώς αυτή τη φορά. Τη μέρα της απογραφής ξύπνησα στην Καλλιθέα στο σπίτι μιας φίλης μου. Το προηγούμενο βράδυ είχε κάνει κάποιο πάρτι και είχα μεθύσει, αν θυμάμαι καλά, οπότε  κοιμήθηκα εκεί. Μας ξύπνησε το πρωί ο απογραφέας που χτύπησε το κουδούνι και τρομοκρατημένος, επειδή  θα απογραφόμουνα epis;hmvw στο χωριό κρύφτηκα κάτω από τα σκεπάσματα-δεν είχε κρεβάτι, κοιμόμασταν τέσσερα πέντε άτομα που 'χαμε γίνει λιάρδα  πάνω σε ένα στρώμα.  Η  φίλη μου δεν άνοιξε, ξυπνήσαμε όλοι με την ησυχία μας και ήπιαμε καφέ.  Μετά η κοπέλα πήγε να απογραφεί στην Αστυνομία όπως όριζε το πρωτόκολλο και γω γύρισα αγχωμένος στην Κυψέλη όπου έμενα, γεμάτος άγχος μη μου κάνουνε έλεγχο στο δρόμο και δουν ότι δεν είχα το αποδεικτικό ότι απογράφηκα. 

    Για την απογραφή του 2001 δεν θυμάμαι τίποτα. Λογικά θα απογράφηκα στην Μεταμόρφωση όπου συζούσα με μια κοπέλα, τη Μαρία, σε μια σχέση που τότε φυλλορροούσε τάχιστα και θα τελείωνε  ευτυχώς τον επόμενο χρόνο. Μάλλον για αυτό τον λόγο δεν θυμάμαι τίποτα, τα ένα δυο τελευταία χρόνια της σχέσης τα θυμάμαι πολύ θαμπά, σαν να μην ήμουνα εγώ. 

 Το 2011 απογράφηκα στη Ρόδο, στο δώμα που έμενα τα πρώτα χρόνια που είχα έρθει στο νησί,, στην Καναδά.  Μολονότι είχα πάρει μετάθεση εκτός Ρόδου έμενα στο νησί με αποσπάσεις λόγω της Δέσποινας. Αυτή θα ήταν η τελευταία χρονιά, την επόμενη θα ξεχρέωνα τη μετάθεση και  μετά θα έπαιρνα καινούργια μετάθεση για το νησί. Η απογραφέας ήταν μια πιτσιρίκα, φοιτήτρια πιθανότατα. Κάτσαμε στο  άσπρο πλαστικό τραπέζι που  πήγαινε με το σπίτι και πάνω είχα βάλει ένα  λουλουλουδάτο τραπεζομάντηλο.  Η μέρα ήταν ηλίολουστή. Αυτά. Δεν θυμάμαι άλλα. 

"Γύρνα πίσω, Ιωσήφ. Δεν χρειάζεται να πας στη Βηθλεέμ, θα απογραφούμε ηλεκτρονικά"

    Φέτος. το 2021,  είμαι πια μόνιμα  στη Ρόδο και, μαντέψτε! Παιδιά, την απογραφή, λίγο λόγω κοβιντ λίγο λόγω του ψηφιακού κράτους που στην φαντασία του Μητσοτάκη και μόνο υπάρχει  την έκανα μόνος μου!!!! Σχεδόν δηλαδή. Διότι εδώ είμαστε Ελλάδα.  Και διότι τελικά την  έκανε η Δέσποινα.   Ενώ θεωρητικά η μέρα αναφορά της απογραφής ήταν κάπου στον Οχτώβριο, στις 22 αν θυμάμαι καλά, σκάει  πριν καμιά βδομάδα μια κυρία, με τα Α3 χαρτιά της, την ταμπελίτσα της και τα όλα της και συμπληρώνει ένα κωδικό σε ένα έντυπο με  βάση τον οποίο θα έπρεπε να μπω με τους κωδικούς του taxisnet  και  να απογράψω την οικογένειά εντός μίας εβδομάδας. Ἐ, εντάξει, επειδή Έλληνας είμαι, δεν έκανα τίποτα, θα το έκανα την τελευταία μέρα, οπότε ξανασκάει η τύπισσα και μας διορθώνει τον κωδικό, διότι λέει ότι ήταν του διπλανού διαμερίσματος. Κανένα πρόβλημα, το αμελώ κλασικά και πάλι, μέχρι που προχτές ξαναχτυπάει το κουδούνι, είναι η ίδια ταλαίπωρη κυρία  που μας λέει ότι πιθανότατα δεν θα μπορέσουμε να απογραφούμε με τον κωδικό μου μας έδωσε και πραγματικά, κείνη την ώρα προσπαθεί να μπει η Δέσποινα στο σύστημα και δεν μπαίνει. Οπότε η καλή κυρία, με την οποία γνωριστήκαμε πια, την λένε Τάνια, είναι γειτόνισσα και συχνά πυκνά περνάει μπροστά από το σπίτι βγάζοντας βόλτα το σκυλί της, μας ξαναδίνει τους αρχικούς κωδικούς οι οποίοι όμως είναι  αι του διπλανού διαμερίσματος ενώ δεν θα έπρεπε γιατί υποτίθεται ότι στην απογραφή μετράνε νοικοκυριά και όχι οικήματα. αλλά εντάξει μωρέ, στην Ελλάδα είμαστε. Εν πάση περιπτώσει, η Δέσποινα συνδέεται επιτυχώς και η καλή κυρία ετοιμάζεται να φύγει, συστηνόμαστε και την παρακαλώ χαριτολογώντας να έρθει μια φορά ακόμα γιατί είμαι εμμονοληπτικός με το τέσσερα.  Με διαβεβαιώνει πως όχι και φεύγει. Επ' ευκαιρία, μιας και είχαμε συνδεθεί, η Δέσποινα μπαίνοντας με τους δικούς της κωδικούς μας απογράφει ως να είμαι εγώ  και σπάμε πλάκα με το πρόγραμμα που αρνείται να  κατανοήσει απλές πληροφορίες όπως  το ότι  αφού η Δέσποινα είναι παντρεμένη μαζί μου είμαι κι εγώ μαζί της και αναρωτιόμαστε σαρκαστικά  πώς θα απέγραφε το κοριτσάκι στο "Dark" που ήταν γιαγιά του εαυτού της. Χθες ανοίγω την πόρτα να  πάω τα παιδιά στο αυτοκίνητο και βλέπω  πάλι την καλή κυρία, άκυρο, την Τάνια! "Η τέταρτη φορά;". Λέω πανηγυρίζοντας. Όμως μου λέει ότι αυτή τη φορά έχει έρθει για την διπλανή που δεν την πετυχαίνει ποτέ  (μήπως είναι αρνήτρια απογραφήςς έχουμε και τέτοια φρούτα... ), πως είδε ότι κάναμε την απογραφή και μας ευχαριστεί.  Όση ώρα όμως δένω τα παιδιά στα καθίσματα, λέει από την πόρτα στη  Δέσποινα ότι εκτός από αποθήκευση πρέπει να κάνουμε και οριστικοποίηση. Μόνο που εύκολα το λες και δύσκολα το κάνεις, διότι είπαμε το πρόγραμμα είναι λίγο πιο υπάκουο από τσαντισμένο γαϊδούρι ή εκτυπωτή της hp. Και μετά από  αλλεπάλληλες επανεισόδους και μία επανεκκίνηση, εκτός από εμβλολιασμένοι, είμαστε τιμή και δόξη και απογραμμένοι πλέον. 

   Καταστροφές δεν έχει  κι ας λέει ο τίτλος. Εκτός αν θεωρεί κανείς καταστροφή που περάσανε 40 χρόνια σε δέκα γραμμές, Μόνο που η πραγματική καταστροφή θα ήταν να μην περνούσανε. Γιατί το να πεθαίνεις είναι προφανώς μεγαλύτερο κακό από το να μεγαλώνεις. Οπότε να είμαστε να καλά να γράψουμε και το 2031... 

Το τραγουδάκι δια της τεθλασμένης...