Αισιόδοξο τραγούδι το προηγούμενο όμως - για να συνεχίσω την προηγούμενη ανάρτηση- κι ως γνωστόν εμένα δεν μου άρεσαν τα αισιόδοξα τραγούδια. Κι έτσι, για να το ανασκευάσω κι επειδή μου αρέσουν περισσότερο οι ιστορίες με λυπημένο τέλος, έγραψα πιο μετά ένα άλλο τραγούδι, μελοδραματικό, επηρεασμένο από το σπλάτερ κλίμα του Νίκ Καίηβ (ρεσπέκτ στον "αρχηγό", τότε είχε βγάλει το "αιματοβαμμένο" "Henry's Dream") και των "Διάφανων Κρίνων " ("αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα") που άκουγα τότε μανιωδώς, και με λογοτεχνικές αναφορές στην Αγία Γραφή (ο Καίηβ που λέγαμε...) και στον Οιδίποδα (τα "Διάφανα κρίνα" και "τα χρόνια που ναυάγησαν στις ξέρες σου"... ). Βέβαια περισσότερο μου βγήκε ένα "This is not a love song", στο πιο πολύ πιο άτεχνο. Αφηγητής υποτίθεται πως είναι ο συντετριμένος μετά το χωρισμό ήρωας του πρώτου τραγουδιού- παραμυθιού. Δεν μου βγήκε μάλλον, αλλά ακόμα μου αρέσει η (δική μου) φράση "κουβαλάει την πίκρα του σε ορό"....
Το παραμύθι του τέλους
Το παραμύθι αυτό δεν είναι για σένα.
Μιλάει για κάποιο πλευρό που 'χει χάσει το σώμα του.
Που 'χε πιστέψει για φίλο τον εχθρό του
Κι έχει γεμίσει αίμα και δάκρυα το στρώμα του.
Το παραμύθι αυτό δεν είναι για σένα.
Που ψάχνει εσένα με μάτια κλαμμένα
και κουβαλάει την πίκρα του σε ορό.
Που έχει χαθεί στα του μυαλού.
Να αναρωτιέται τι δεν πήγε καλά.
Που έχει κάνει την καρδιά του κουρελού
κι η ψυχή του πια δεν ανοίγει πανιά.
Για το πλευρό τ' ακρωτηριασμένο.
που σ' ένα τρίστρατο χαράματα.
Όπως το βρήκαν μόνο και ζαλισμένο,
το κατασπάραξαν της νύχτας τα σκυλιά.
Το παραμύθι αυτό δεν είναι για σένα.
Μιλάει για κάποιο φίλο μου παλιό.
Ένα άλλο παραμύθι είχα γράψει για σένα.
Όμως δεν μ' άφησες το τέλος να σου πω.
Το παραμύθι αυτό δεν είναι για σένα.
ΥΓ: Υπάρχει σοβαρή περίπτωση όλα όσα λέω παραπάνω και στην προηγούμενη ανάρτηση να είναι παραμύθια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου