Η σημερινή ανάρτηση είναι ψιλοέκτακτη. Σαν σήμερα 40 χρόνια πριν, το 1972, πέθανε ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο "πατέρας" όλων των Ελλήνων Ρ. (ρεμπετών, ροκάδων, ραπάδων, ρεγγάδων, ...)... Ο Χατζιδάκις του ρεμπέτικου... Η σημερινή ανάρτηση ως φόρος τιμής. Ουσιαστικά η ανάρτηση αυτή είναι αναδημοσίευση αυτής εδώ της ανάρτησης μου, δημοσιευμένης στο βραχύβιο ιστολόγιο "Στον Π.", το οποίο ήταν αφιερωμένο στον Παύλο Σιδηρόπουλο και σε παλιούς μου μαθητές από το 10 Γυμνάσιο Ψυχικού. Η μόνη διαφορά με την την παρατιθέμενη εν λίνκιο ανάρτηση του άλλου ιστολογίου. είναι ότι στα βίντεο αυτής της ανάρτησης ο ήχος είναι στερεοφωνικός, άρα είναι λίγο καλύτερος...Δυο λόγια για τα σημερινά "δήθεν" τραγουδάκια...
α) "Μινόρε"
Το αρχικό πρότζεκτ ήταν να παίξω ως τις 6 Δεκέμβρη (του 2011) όλα τα τραγούδια από "Τα μπλουζ του Πρίγκιπα" και στις 6 να ανεβάσω κάτι άλλο ως κατευόδιο. Πλην όμως δεν κατέστη δυνατό. Γιατί κάποια στιγμή ξαφνικά αρχίσαν να σπάνε οι χορδές της κιθάρας, σαν ντόμινο, η μία μετά την άλλη... (Άλλη μια φορά το 'χω δει αυτό. Σε μια συναυλία του Κλάπτον. Οκ, ατυχής η σύγκριση. Για τον Έρικ, εννοώ...) και δε προλαβαίνα να τις αλλάξω μέχρι τότε... (οκ είμαι τεμπέλης! Εντάξει?)
Οπότε ακούστε εμένα να μιμούμαι το Παύλο που μιμείται το Μάρκο... Σόρρυ για την ποιότητα των ηχογραφήσεων ... Αυτά έχουν διασωθεί. Μου 'χουν πει ότι με ακουστικά ακούγονται καλύτερα.
Στο "Μινόρε" οι στίχοι πρέπει να είναι από όταν ήμουν ακόμα στο Λύκειο κι ας νόμιζα ότι τους έγραψα πάνω στη μελωδία από το "Χαρμάνης κι άφραγκος". Τώρα που το ακούω δεν μου πολυπάει. Μάλλον πάνω στο "Χαράματα η ώρα τρεις" πάτησα... Η αρχική ηχογράφηση είναι από την εποχή των Ατάλαντων. Το μπουζουκοκίθαρο που ακούγεται, από ότι θυμάμαι, ήταν μια μεταγενέστερη έμπνευση της στιγμής, μάλλον αποτυχημένη, αλλά δεν έχει διασωθεί άλλη εκδοχή!
β) "Εθισμός"
Τους στίχους στον "Εθισμό" τους έγραψα περίπου όταν κυκλοφόρησαν τα "Μπλουζ", πατώντας πάνω στην μελωδία του "Μπλουζ του αποχωρισμού", όπως και με το "Μινόρε" παραπάνω (και παραπλήσια με το "Βράδυ"), καθώς ήθελα να φτιάξω δικά μου τραγούδια, αλλά καθότι δεν ήξερα μουσική.... Οπότε έγραφα στίχους πάνω σε ξένες μουσικές και τους τραγουδούσα μ' αυτές. Αργότερα έβαλα τη δική μου μελωδία. Ήταν από τις πρώτες μου προσπάθειες να γράψω τη μουσική ενός τραγουδιού. Συμπεριλήφθηκε στην πρώτη ομώνυμη συλλογή των "Αταλαντων." Αυτή που θα ακούσετε είναι μεταγενέστερη.
ΜΙΝΟΡΕ
(In memoriam Π. Σιδηρόπουλου , Μ. Βαμβακάρη)
Γαλάτσι, Σεπτέμβριος 1996
Βδομάδες έχω να σε δω
που τριγυρνάς δε ξέρω.
Αχ, να μπορούσα να σου πω
πόσο πολύ υποφέρω .
Κάθομαι ώρα μοναχός
κι αμίλητα καπνίζω.
Κάθε σου σκέψη ,στεναγμός,
κι αθέλητα δακρύζω.
Μες το ποτήρι σαν κοιτώ ,
βλέπω μονάχα εσένα
κι από σεκλέτι και πιοτό
είν΄ όλα μπερδεμένα.
Μα κάποια μέρα θε να ‘ρθει
που θα γενείς δική μου
και θα σβηστεί κάθε πληγή
μές από τη ψυχή μου.
ΕΘΙΣΜΟΣ
Γαλάτσι, Ιούνιος 1996
Γυρνάω μόνος μες τους δρόμους
Μπας και περάσει η βραδιά.
Σ’ ένα παιχνίδι δίχως νόμους,
με ξέχασες κι απόψε είσαι μακριά.
Σα την αράχνη τριγυρνούσες
που πάει το θύμα της να βρει
κι αφού τα πάντα τους ρουφούσες,
πήγαινες παρακάτω βιαστική.
Είσαι ο μεγάλος μου εθισμός εσύ
κι είμαι χαρμάνης για το κορμί σου.
Κι είναι μεγάλη η απογοήτευση,
ποτέ δεν θα ‘μια πια μαζί σου.
Έτσι και μένανε ,γλυκιά μου,
με ξόδευες εδώ κι εκεί
κι ύστερα χάθηκες μακριά μου
και σέρνομαι μονάχος μου στη γη.
Κι απόψε πάλι δεν κοιμάμαι
και περπατώ χωρίς σκοπό.
Όλα όσα ζήσαμε θυμάμαι,
με ξέχασες μ’ ακόμα σ’ αγαπώ.
Θα ‘θελα να ‘σουνα κοντά μου
για να σε ντύσω με φιλιά,
όμως η μόνη συντροφιά μου
είν’ ο αέρας που φυσάει δυνατά.
Μα όσο κι αν με βαραίνει η πίκρα,
όσο ακόμα κι αν πονώ,
ας γύρναγες τούτη τη νύχτα
κι όλα όσα μου ‘κανες στα συγχωρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου