"Κόρη Ξανθιά". Του Στέλιου.

   Μας έχω εκθέσει - με ή χωρίς εισαγωγικά- όλους, αλλά  είδα, όσον αφορά τις τραγουδιστικές μας επιδόσεις, ο Στέλιος μου είχε ξεφύγει... Ιδού λοιπόν!!!

    Όταν ήμουν φαντάρος, μέσα καλοκαιριού, μου 'ρθε με το ταχυδρομείο στο φυλάκιο ένα διαφορετικό γράμμα... Είχε μέσα μια κασσέτα στην οποία ο Στέλιος έπαιζε δυο τραγούδια που είχε φτιάξει παλιότερα, όταν ήμασταν όλοι μαζί, τέσσερα καινούρια και μια γαμάτη και ατμοσφαιρική διασκευή του "Μέρες Αδέσποτες" των "Συνήθων Υπόπτων" (την οποία εγώ μαλακωδώς έσβησα γράφοντας επάνω και το παλιόπαιδο 15 χρόνια μετά δεν μου έχει ξαναδώσει, δεν ξέρει που είναι η κασσέτα λέει... ), την οποία εγώ αυθαίρετα ονόμασα "Το φως συντροφιά  σου". Το τραγούδι που θα ακούσουμε σήμερα είναι από τα δυο παλιότερα. Προβληματίστηκα ποια έκδοχή θα έβαζα, αλλά τελικά προτίμησα τη νεότερη για δυο λόγους. Αφενός γιατί ως νεότερη είναι αντιπροσωπευτικότερη του πως βλέπει ο ίδιος το τραγούδι και πιο κοντά στην τελική εκδοχή, όποια κι αν είναι/ ήταν αυτή κι αφετέρου γιατί ήταν λίγο μια κι έξω οι πρώτες μας ηχογραφήσεις... 

     Τώρα: Λένε πως τα ελληνικά  boy bands τα διαλύει ο στρατός, τα  girl  bands  τα διαλύει  η καψούρα για τον ίδιο ηχολήπτη/κιθαρίστα/συμφοιτητή/περαστικό e.t.c, και τα μεικτά γκρουπάκια διαλύονται από τους έρωτες μεταξύ των μελών τους... Υπερβολές ! Δεν έγινε έτσι στη περίπτωση μας... Το λέω γιατί θα μπορούσε να νομίσει κάποις  πως το τραγουδάκι αυτό αυτοαναφορικό, μιας και μιλάει μια... "Κόρη Ξανθιά". Για να μην νομίσει... Στην πραγματικότητα για τη Eurovision το είχαμε... Οκ. Το γείωσα τελείως, πλάκα κάνω...

Αχ, βρε παλιομισοφόρια...

  "Κόρη ξανθιά "
                             

   Τυφλοί σου κλέβουν το φώς,
δεν μιλάς, ο δρόμος στενός.
Αν σε πλήγωσαν, δε ρώτησαν,
τ' ονειρό σου υπνώτισαν.

Ποιος καημός ξέχασε να 'ρθει;
Δάκρυα, καπνός και λάθη.
Ποιος σε έκοψε πριν μαραθείς;
Βγες στο βράχο σου προτού χαθείς!

Και στη θλίψη σου επάνω
σε βρίσκω, σε χάνω...
Νάνα Νανανά.
Ποιος σε δαμάζει,
ποιος σε σκεπάζει,
κόρη ξανθιά;

 Στις πληγές φτιάχνεις φωλιά,
μακρινή, στερνή αγκαλιά.
Μα το τρένο σου ξέχασες
και τα χνάρια σου έχασες..

Στη βροχή γελάς σιωπηλα,
τα πουλιά πετούν χαμηλά.
Όταν χορεύεις, τι σκέφτεσαι;
Όταν κοιμάσαι, πού χάνεσαι;