Ο νιος με τ΄αρματα - Σωκράτης Βενιζελέας ("Σοφός")

 Ένα τραγούδι από τον πατέρα μου σήμερα. Λέγεται "Ο νιος με τ' άρματα" και δεν ξέρω από που προέρχεται, δεν το έχω ακούσει πουθενά αλλού... Έψαξα και στο διαδίκτυο, ρώτησα σε κάτι φόρουμ... Τίποτα.  Ούτε ο πατέρας μου  θυμόταν. Αφηγείται την ιστορία ενός τύπου που κοιμήθηκε ζωσμένος τ' άρματα του, είδε στον ύπνο ό,τι η νεκρή του αγαπημένη τον αρνήθηκε κι έμπηξε το μαχαίρι του στήθος του από απελπισία...  Αυτό, αν κατάλαβα καλά, προκαλεί με κάποιο μαγικό τρόπο την ανάσταση της κοπέλας και ο νιος ξεψυχώντας την προτρέπει να ζήσει, Εκείνη πάλι που δεν τοn θυμάται, τον ρωτάει  αδιάφορα, ποιος είναι... Ήταν από τα αγαπημένα τραγούδια του πατέρα μου και το έπαιζε συχνά σόλο στην  κιθάρα. Δεδομένου ότι το έπαιζε όπως το θυμόταν, η διάρκεια ποίκιλε καθώς,  ανάλογα με τα κέφια  και τα μεράκια του, άλλες φορές έπαιζε μόνο τα βασικά κι άλλες φορές αυτοσχεδιάζε ανάμεσα στις στροφές, προς το τέλος μάλιστα είχε προσθέσει και μια εισαγωγή δικής του επινόησης για την οποία ήταν πολύ περήφανος... Είναι καιρός τώρα που ήθελα να  του κάνω ένα αφιέρωμα, καθότι υπήρξε πολυτάλαντη και καλλιτεχνική φύση, και με τρέναρε το ότι δεν ήξερα ποια από τις τρεις εκδοχές που έχω ηχογραφήσει - εν αγνοία του- να χρησιμοποιήσω. Αποφάσισα λοιπόν να αυτονομηθεί το τραγούδι από το υπόλοιπο υλικό που διαθέτω και να γίνει δική του ανάρτηση ώστε να βάλω όλες τις παραλλαγές... Πέρα από το προφανές, την απότιση φόρου τιμής (και όχι μνήμης, δεν τον έχω ξεχάσει) με ιντριγκάρει ιδιαίτερα το γεγονός αυτό της άγνωστης προέλευσης του τραγουδιού. Σαν να γεννιέται ένα δημοτικό τραγούδι... Κάπως έτσι δεν θα δημιουργούταν και τότε τα τραγούδια;

Θα ξεκινήσω με την πιο "πλήρη"παραλλαγή του κομματιού πού έχω, για την οποία έφτιαξα κι ένα βιντεάκι στα γρήγορα...

 Ο νιος με τ' άρματα στον ύπνο γέρνει
κι ο ύπνος όνειρο κακού του φέρνει.

Η κόρη, η όμορφη , νεκρή ' πο χρόνια
τους όρκους πρόδωσε με καταφρόνια.

Κι νιος στα στήθη του μαχαίρι μπήγει
κι η κόρη ,η άψυχη ,τα μάτια ανοίγει.

"Πεθαίνω άπιστη, πεθαίνω, ζήσε!
κι εκείνη αδιάφορη ρωτάει: "Ποιος είσαι;"

Εκτός από την παραπάνω  παραλλαγή, υπάρχει και αυτή εδώ, η πιο σύντομη, με καλύτερο ήχο:

Τέλος, η αγαπημένη μου είναι η επόμενη. Το κακό είναι ότι δεν τραγουδάει... Αυτό όμως σημαίνει ότι ακούγεται καθαρότερα η κιθάρα και η δική του προσθήκη στην μελωδία αλλά και ότι,  επειδή δεν έχει στο νου του το τραγούδι, είναι συγκεντρωμένος στην κιθάρα μόνο και  το παίξιμο του είναι καλύτερο... 

Επειδή ο πατέρας μου ήταν πολυτάλαντος άνθρωπος, θα επανέρθουμε