Μέχρι και η κουτσή Μαρία έχει γράψει τραγούδι για την επιστροφή του Οδυσσέα. Να μη γράψω κι εγώ ένα που είμαι αρτιμελής κι έχω κι ένα κόλλημα με την μυθολογία? Ίσα που πρόλαβα... Πρέπει να ήταν το προτελευταίο μου... Στην πραγματικότητα ήθελα να στεγάσω κάπου την φράση "έγινε η αγρύπνια μου αϋπνία", οπότε ξεκίνησα από αυτή και κάπως έφτασε στον Οδυσσέα. Ο δικός μου ο Οδυσσέας, που έχει και κάτι από Οιδίποδα, μηχανεύεται το τέχνασμα που τελικά οδήγησε στην πυρπόληση της Τροίας, για να ξεμπερδεύει και να γυρίσει στην αγαπημένη του Πηνελόπη. Επιστρέφει τελικά στην Ιθάκη και τρώει πόρτα από την Πηνελόπη, που είναι μια πονήρω τάλε κουάλε με τις Σειρήνες. Οπότε, περιχαρής μεταξύ μας, αποφασίζει να επιστρέψει στην Καλυψώ, όποια Καλυψώ, την οποία , πάλι μεταξύ μας, προτιμούσε περισσότερο, κάτι που περίτρανα αποδεικνύει το δημοσιευθέν στο "Κους Κους" οπτικό ντοκουμέντο που παραπλεύρως παρατίθεται... (Θα έβαζα και λεζάντα στη φωτογραφία "Τι σου κάνω, μάνα μου", αλλά δεν θέλω να μπερδευτείτε και να νομίσετε ότι αυτή είναι η σχέση του Οδυσσέα μου με τον Οιδίποδα.) Μόνο που, επειδή εμένα δεν μου αρέσουν οι ιστορίες με ευτυχισμένο τέλος, δεν επανέλαβα το ρεφραίν μετά το τρίτο κουπλέ κι έτσι τον βούλιαξα στον ωκεανό... Διότι στη ζωή τελικά,εκτός από τους οργισμένους Ποσειδώνες, καλό είναι να φυλάγεσαι και από τους έχοντες ιδιαίτερες αισθητικές αναζητήσεις και απόψεις Κακούς Λύκους...
Η επιστροφή του Οδυσσέα
Έγινε η αγρύπνια μου αϋπνία
Καίγεται μπρος στα μάτια μου η Τροία
κι είναι το χέρι σου στην άκρη του δαυλού.
Μα κι αν εσύ μ' αρνιέσαι την Ιθάκη
και με πετάς και πάλι στον ωκεανό,
πάντα στο κέντρο του θα είν' ένα νησάκι
και μια νεράιδα που θα λένε Καλυψω.
Το κάλεσμα σου τραγούδι των Σειρήνων
κι αντί γλυκά ν' αγγίξω το Θεό,
με ρούφηξε η άβυσσος εκείνων
που κρύβουν θάνατο σ' ένα γλυκό καρπό.
Τυφλός ΟΙδίποδας διωγμένος απ' τη Θήβα
περιπλανιέμαι, κι ας μη βρω τον Κολωνό,
μόνος στο πέλαγος, πάνω σε μια σανίδα
που σπάει και καρφώνομαι για πάντα στο βυθό._
 |
| So faraway... so close... |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου