Ανία

 

"Καλά, πόσα τραγούδια έχει γράψει αυτός? "

   Συμβαίνει σε όλους τους πολύ μεγάλους καλλιτέχνες, συνέβη και σε μένα... Μερικές φορές κατορθώνεις να παρουσιάσεις ακέριο και ολάκερο το feeling  του έργου σου, το όραμα σου! Παρέχεις στο κοινό σου  αμέριστη, ολάκερη, άκοπη, ακέρια (ξέρω κι άλλα συνώνυμα) την συναισθηματική εμπερία του τραγουδιού σου... Έτσι και στο σημερινό τραγούδι που λέγεται "Ανία". Θα τα δείτε όλα! Η, μάλλον, θα τα ακούσετε... Ανία, πλήξη, βαρεμάρα, μονοτονία... Όλα εδώ! Δεν είμαι σούπερ ντούπερ γουάου? Βασικά, θα αυτοπαινευόμουν κι άλλο, αλλά βαριέμαι ... Κάντε κι εσείς κάτι... 

     Φίλε αναγνώστη, άμα έχεις φτάσει σ' αυτό το σημείο και δεν έχεις καταλάβει ότι αυτοσαρκάζομαι, είσαι πολύ στόκος... 

(Κι όμως είχα περάσει πολύ καλά όταν έφτιαχνα το τραγούδι... Τη μουσική δήλαδή, γιατί οι στίχοι προϋπήρχαν, ένα κακογραμμένο εφηβικό σκαρίφημα- μίμηση της "Μονοτονίας" του Καβάφη... Τους πέρασα από το τραπέζι της ανατομίας, για να ταιριάζουν κάπως μετρικά...  )

 

Ανία

'Ολα όσα γίναν σήμερα έχουνε ξαναγίνει. 

Θαρρείς όλα τα πράγματα γυρίζουν κυκλικά.

Χίλιες φορές σκιρτήσαμε από την  ίδια  οδύνη,

χιλιάδες   ξανανιώσαμε ετούτη τη  χαρά.

Ορίζει η ανία πια τις μέρες που θα 'ρθούν, 

όπως καθόριζε κι αυτές που έχουν περάσει.     

Οι Πυθίες μείναν άνεργες. Ποιο μέλλον να μας πουν;

Τίποτα καινούριο δεν θα μας προφτάσει.

Κι η κάθε ελπίδα που 'χουμε πως ίσως αύριο

θα σπάσει η ρουτίνα, θα γίνει μια αλλάγη, 

το ξέρεις, είναι ψεύτική και για να παίρνουμε κουράγιο. 

Στο βάθος είναι κι η ίδια χθεσινή.