Βαριά Βαλίτσα. (Ένα τραγουδάκι)

Την πετριά να γράφω την είχα από μικρός και, μάλλον,
έγραφα για να κάνω τραγούδια. Ότι δεν ήξερα μουσική ήταν άλλο θέμα... (Σάμπως τώρα ξέρω? ) Άρα πρέπει να ζήλεψα όταν άκουσα το νέο τότε τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου με τίτλο "Βαριά βαλίτσα"... Κι έκατσα στην κουζίνα του σπιτιού μου στο Γαλάτσι και σκάρωσα κάτι στιχάκια επηρεασμένος από αυτό... Μόνο που για κάποιο λόγο, καθώς το παιχνίδι της έμπνευσης (ή της ...προσομοίωσης της) προχωρούσε, το πόνημα μου, αντίθετα από το ερωτικό τραγούδι χωρισμού της Βάσως Αλλαγιάννη από το οποίο εκκίνησα, πήρε μια απιασιόδοξη υπαρξιακή χροία... Αργότερα, κοιτώντας μερικά από τα στιχάκια μου κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μερικά φτιαχνότανε για να στεγάσουν μια φράση. Για το τραγούδι αυτό η φράση ήταν "σπασμένο παιδικό παιχνίδι παρατημένο στη βροχή"...

Μετά που φτιάξαμε τους "Ατάλαντους", ένα πρωί καλοκαιριού μου 'ρθε στο νου μια μελωδιούλα σε 3/4 , ένα ψευτοβαλσάκι, και για να τη θυμάμαι σκάρωσα κάτι απλά μελοδραματικά στιχάκια του τύπου "Εσύ, εσύ, ότι αξίζει είσαι εσύ" που δεν θυμάμαι τώρα και δεν με ικανοποιούσανε ούτε τότε. Προσπάθησα ανεπιτυχώς να γράψω κάτι πάνω της και τελικά έφτασα να τη δοκίμαζω πάνω σε παλιά μου στιχάκια. Τότε θυμήθηκα τη "Βαριά Βαλίτσα" μου, αλλά οι στίχοι "περισσεύανε " της μουσικής... Δεν ξέρω πως σκέφτηκα να πειράξω λίγο τα διαστήματα της μελωδίας και την έκανα 4/4. Και τσούπ! Έφτιαξα ένα τραγουδάκι...

Όταν το φτιαχνα είχα στο νου τη φωνή του Στέλιου που είχε μεγαλύτερη έκταση, ωστόσο δεν το είπε ποτέ... Έτσι ήταν μεγάλο λούκι να το προσαρμόσω στην μιάμισης με δύο παρά οχτάβας φωνή μου...

Την εισαγωγούλα/γέφυρα τη σκέφτηκα λίγο αργότερα. Μια εποχή που είχα δανειστεί ένα αρμόνιο προσπάθησα να την παίξω σαν βιολί, αλλά μου φάνηκε το αποτέλεσμα πολύ κάλπικο και ξαναγύρισα στην κιθάρα...

Αυτή που θα ακούσετε δεν είναι ηχητικά η καλύτερη εκδοχή αλλά είναι η μόνη ολοκληρωμένη. Θα υπενθυμίσω ότι με ακουστικά ακούγεται καλύτερα... Την Τετάρτη που μας πέρασε, που απεργούσα, με αφορμή την ανάρτηση αυτή έφτιαξα κι ένα μισοπρόχειρο βιντεάκιον...



Βαριά Βαλίτσα μου έγινε η ζωή
κι όλο την περιφέρω στους σταθμούς,
μα αδύνατη 'ναι κάθε επιστροφή
σε περασμένα γέλια και καημούς.

Βαλίτσα η ζωή μου για ταξίδι

που όμως ποτέ δεν θα συμβεί.
Σπασμένο παιδικό παιχνιδι
παρατημένο στη βροχή.

Μες τη βαλίτσα λίγα πράγματα
που δυσανάλογα βαραίνουν.
Όνειρα μόνο ουτοπικά
και θύμησες που αργοπεθαίνουν.

Βαριά βαλίτσα μου 'γινε η ζωή
που κουρασμένα κουβαλάω.
Ωσπου μια μέρα μ' οργή
κι αηδία στ' άχρηστα πετάω.