Συνήθως δε θίγω γλωσσικά ζητήματα στο ιστολόγιο, κυρίως επειδή χειρίζομαι τη γλώσσα με την ρευστότητα και την ανεμελιά που μου επιτρέπει το γεγονός ότι είμαι φυσικός ομιλητής της και την αντιμετωπίζω όχι ως ένα άγριο θηρίο που πρέπει να κλειδώσω στο κελί-γραμματική, αλλά ως ένα παιχνιδιάρικο σκανταλιάρικο πνεύμα που θέλει να παίξει κυνηγητό. Δηλαδή το... μη γνωστό, καθώς είναι δικής μου επινόησης, δόγμα "μίλα κι άσε τους άλλους να μιλήσουν". Επίσης, σπανίως μπλογκάρω στις διακοπές, οι διακοπές είναι ιερές.