Άντε, να σας κάνω το χατήρι να βάλω μια φωτογραφία του, να παρηγορηθείτε....
Κάποια στιγμή που δοκίμαζα ρυθμούς μου ήρθε στο νου μια μουσική φράση και για να την θυμάμαι έλεγα λαλαλά.... Ποτέ δεν έγινε κάτι παραπάνω. Κάθε φορά που την έπαιζα το λαλαλα γινόταν πιο παρανοϊκό (εκτός ίσως από αυτή που δεν θα/θα ακούσετε... ). Έτσι την ονόμασα "Φρήντριχ Νίτσε" για λόγους αρχειοθέτησης, ας πούμε... Να σας πω τώρα και για το ελέφαντα και το σκουλήκι; Δεν θέλετε, ε; Καλά, ας είναι...